Το να γιορτάσει κανείς τα 90α γενέθλια σίγουρα αποτελεί ένα εντυπωσιακό κατόρθωμα.

Μια ομάδα ερευνητών από το Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου του Μάαστριχτ στις Κάτω Χώρες έχει βρει ένα πιθανό μυστικό όπλο για την επίτευξη αυτού του ορόσημου. Η μελέτη τους διαπίστωσε ότι οι άνδρες και οι γυναίκες που κατανάλωναν κατά μέσο όρο ένα αλκοολούχο ποτό ανά ημέρα είχαν μεγαλύτερη πιθανότητα να φτάσουν στην ηλικία των 90 ετών σε αντίθεση με εκείνους που απέχουν εντελώς από τα αλκοολούχα ποτά ή με εκείνους που κάνουν κατάχρηση.

Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Age and Ageing, ανέλυσε δεδομένα από το Netherlands Cohort Study (NLCS), η οποία συνέλεξε στοιχεία ερωτηματολογίου για την υγεία από το 1986 έως το 2007 σε χιλιάδες συμμετέχοντες, συμπεριλαμβανομένων λεπτομερών πληροφοριών σχετικά με την πρόσληψη αλκοόλ.

Οι συμμετέχοντες στην έρευνα που γεννήθηκαν μεταξύ 1916 και 1917 επιλέχθηκαν για αυτήν την ανάλυση, λόγω της πιθανότητας της ομάδας να φτάσει την ηλικία των 90 ετών στο τέλος της μελέτης to 2007.

Η συνολική ομάδα των ερωτηθέντων αποτελούνταν από 2.591 άνδρες και 2.888 γυναίκες από διάφορες Oλλανδικές κοινότητες.

Ο Δρ. Piet van den Brendt και η ερευνητική ομάδα του χρησιμοποίησαν διατροφικές αξιολογήσεις και ένα ερωτηματολόγιο συχνότητας πρόσληψης τροφίμων (FFQ) για την ανάλυση της κατανάλωσης τροφίμων και ποτών, των τρόπων ζωής και των ιατρικών συνθηκών.

Οι ερωτηθέντες που λάμβαναν έως ένα ποτό ανά μήνα θεωρήθηκαν ως μη καταναλωτές αλκοολούχων.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το 16,7% των ανδρών και το 34,4% των γυναικών έφτασαν τα 90 έτη.

Η μέτρια κατανάλωση κρασιού συνδέθηκε θετικά με τη μακροζωία στους άνδρες και τις γυναίκες. Τα οινοπνευματώδη θεωρήθηκαν με βάση τα αποτελέσματα θετικά συνδεδεμένα με τη μακροζωία στους άνδρες, αλλά αντιστρόφως με τις γυναίκες.

“Συνολικά για άνδρες και γυναίκες που μετείχαν στην συγκεκριμένη έρευνα, η υψηλότερη πιθανότητα να φθάσουν τα 90 βρέθηκε σε εκείνους που καταναλώνουν από 5 έως λιγότερο από 15 γραμμάρια αλκοόλ ημερησίως  [0,5 έως 1,5 ποτήρια κρασιού]”, γράφουν οι συγγραφείς της μελέτης.

Η μελέτη βασίστηκε σε έναν αρκετά ομοιογενή πληθυσμό και στις συνήθειες κατανάλωσης οινοπνεύματος που οι ίδιοι οι συμμετέχοντες ηλικίας από 68 έως 72 ετών (το 1986) ανέφεραν οικειοθελώς χωρίς ωστόσο να υπάρχει πρόσβαση σε δεδομένα σχετικά με την συνολική πρόληψη αλκοολούχων ποτών κατά την διάρκεια της ζωής τους ή τα προσωπικά τους κοινωνικοοικονομικά δεδομένα.

Ο Δρ. Van den Brendt τονίζει ότι αυτά τα αποτελέσματα δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούνται ως κίνητρο για να αρχίσουν να καταναλώνουν οινοπνευματώδη ποτά. Απλώς μας φέρνουν ένα βήμα πιο κοντά στην κατανόηση της σχέσης ανάμεσα στο αλκοόλ και το προσδόκιμο ζωής.

Πηγή: winespectator.com

 Γιώργου Ι. Κωστούλα

(*ευ+φρην: ο προξενών χαράν, ευθυμίαν, ο φαιδρύνων, ο καθιστών τινά εύθυμον-Λεξικόν Σταματάκου).
Ο οίνος, μαζί με τα άλλα δύο “ιερά” προϊόντα, το σιτάρι και το λάδι, συγκροτούν το θεμέλιο του διατροφικού συστήματος των Ελλήνων. Συγχρόνως, αποτελεί μέρος της ελληνικής ιδιοσυστασίας και της πολιτιστικής μας ταυτότητας. 
Αποτέλεσμα φυσικής γενναιοδωρίας και ανθρώπινης φροντίδας, αντάξιας αυτής της μητέρας φύσης, το κρασί, με τις ποικίλες λειτουργίες του, συντροφεύει τη ζωή του Έλληνα, επί αιώνες τώρα, αδιατάραχτα.
Με τον τρύγο να ολοκληρώνεται αυτόν το μήνα, ας στρέψουμε σήμερα την προσοχή μας στο προϊόν που, καλύτερα από κάθε τι άλλο, αντικατοπτρίζει την ουσία της ζωής, που είναι συγχρόνως γοητευτική, αλλά και σκληρή. Κάνει τον φτωχό να αισθάνεται αυτάρκης, τον καταπιεσμένο ελεύθερο, τον αδύναμο κραταιό.
Ξεκινώ, αναθεωρώντας παλαιότερη καταγραφή μου,  ότι δηλαδή στην Ελλάδα  δεν υπάρχει ούτε οινική παιδεία, ούτε οινική παράδοση. Αυτό δεν ισχύει πια. Οι πυκνές εξελίξεις και πρόοδοι γύρω από την αμπελουργία και την οινοποίηση, κατά τις τελευταίες δεκαετίες, μάς απομακρύνουν οριστικά  από την εποχή όπου η οινική παράδοση εξαντλούνταν στην ετήσια ιδιοπαραγωγή και ιδιοκατανάλωση του κάθε αγροτικού νοικοκυριού. Όπου οι παππούδες μας έφτιαχναν κρασί όπως ήξεραν, ή μάλλον όπως δεν ήξεραν. Κάπως μεγαλύτερες αμπελουργικές εκμεταλλεύσεις, προμήθευαν χύμα κρασάκι στους αστούς και στα γειτονικά τους ταβερνεία. Και στις δυο περιπτώσεις όμως για τις ανάγκες της χρονιάς και μόνο. Όσο, δηλαδή, περίπου μπορούσε να ανασταλεί, κύριος οίδε πώς, ο φυσικός προορισμός του κρασιού: να γίνει ξύδι.
Αυτά ευτυχώς ανήκουν πια στο παρελθόν. Ήδη μετά την πρώτη εμφάνιση κατά τη δεκαετία του ΄70 των πρωτοπόρων μικρών παραγωγών, ογκούται ελπιδοφόρα το κύμα οινοπαραγωγών νέας γενιάς, που με επιστημονικό τρόπο και ερασιτεχνική αγάπη ασκούν την αμπελουργία και οινοποίηση, “διακονούντες ως εν ναώ”, και διαλαλώντας μέσα από έναν υψηλό επαγγελματισμό ότι με το κρασί “δεν παίζουμε”.
“Σοφόν το ξύλον της αμπέλου”
Η φύση κάνει σταφύλια. Δεν κάνει κρασί. Είναι ο άνθρωπος που με προσωπική εργασία χειρωνακτική, επιστημονική, ερευνητική, δημιουργική επεμβαίνει, τόσο στην Αμπελουργία όσο και στην Οινοποίηση, πρώτα για την ανάπτυξη σπουδαίων ποικιλιών και στη συνέχεια για τις τόσο θαυμαστές επιδόσεις σε τελικό προϊόν.
Με απόλυτο σεβασμό στις ιδιαιτερότητες της κάθε ποικιλίας, (“φυλαττομένης της του πράγματος υποστάσεως” — “salva rerum substantia”, αναφέρει ο Δειπνοσοφιστής), χωρίς εξαναγκασμό, που έτσι κι αλλιώς προσβάλλει το κρασί, αλλά και εκείνους που το πίνουν, η οινοποίηση έχει έναν υψηλό στόχο: την ταπεινή υπηρέτηση του πολύμορφου, πολυδύναμου, πολυσημαντικού και πολυλειτουργικού ρόλου του σταφυλιού και του κρασιού, προϊόντων- απογόνων ενός σοφού φυτού.
“Σοφόν το ξύλον της αμπέλου”, γράφει ο Ευριπίδης. Και κάποιος άλλος πρόγονός μας αποφαίνεται: “Αμπέλου παις, εύφρων* οίνος”- χαροποιό το παιδί του αμπελιού.(*ευ+φρην: ο προξενών χαράν, ευθυμίαν, ο φαιδρύνων, ο καθιστών τινά εύθυμον-Λεξικόν Σταματάκου).
Ενδεικτική της σημαντικότητάς τους είναι ότι, κατά την αρχαία Ελλάδα, στην αμπελουργία και την οινοποίηση δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ δούλοι. Και πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά; Μόνο ελεύθεροι, δημιουργικοί άνθρωποι, κάτοχοι υψηλής τεχνογνωσίας αλλά και μεγάλων προσδοκιών για διάκριση μπορούν να αναμετρηθούν με τις απεριόριστες δυνατότητες της πολύτιμης, αλλά και απαιτητικής αυτής πρώτης ύλης.
“Οίνος γαρ ανθρώπω δίοπτρον”
Αυτά για το γενικότερο πλαίσιο. Από εκεί και πέρα ο καθένας έχει τη δική του σχέση με το κρασί. Το πώς και γιατί πίνεις το κρασί σε αποκαλύπτει. Φανερώνει την αλήθεια σου. Πολύ περισσότερο αν του παραδοθείς…
Γράφει ο Αλκαίος: “Οίνος γαρ ανθρώπω δίοπτρον”: Το κρασί σαν καθρέπτης δείχνει τον εσωτερικό μας κόσμο. Και ο Αισχύλος, παρομοίως: “Κάτοπτρον είδους χαλκός εστ’, οίνος δε νου”: τη μορφή μας την καθρεπτίζει ο χαλκός, το νου μας το κρασί, μας θυμίζει ο Π. Μπουκάλας.
Οι ανεξάντλητοι συνδυασμοί παυσίλυπων ιδιοτήτων, αισθητικών απαιτήσεων και πλουσιοπάροχων  διονυσιακών λειτουργιών του κρασιού, δίνουν τις αφορμές και τους λόγους στους πότες για την κατανάλωσή του.
Ας αρχίσουμε από τον ψυχωφελή, παρηγορητικό του ρόλο: την προσφερόμενη παραμυθία σε ατυχήσαντες οδοιπόρους του ανθρωπίνου βίου. Τους θυμούνται οι παλαιότεροι από μας, τους ζαλισμένους εκείνους από τα συνεχή στραπάτσα της ζωής συνανθρώπους μας, να συχνάζουν στα καρβουνιάρικα της γειτονιάς τους, και δίπλα στη θαλπωρή του μαγκαλιού να επιδίδονται, ακόμα και κατά μόνας, σε καθημερινή οινοποσία που αν μη τι άλλο τους εξασφάλιζε, έστω και βαρύ, τον ευεργετικό ύπνο που τόσο είχαν ανάγκη για τη συνέχιση του ταραγμένου βίου τους.
“Για μας, α! τι χαρά, βρώσις και πόσις το κρασάκι μας”, βάζει στο στόμα τους ο Π.Σιλεντιάριος, Κωνσταντινοπολίτης ποιητής του 6ου αιώνα. Ενώ ο Σιμωνίδης τούς προτρέπει: “πίνε, πίνε επί συμφοραίς”. Κι ο Νταντής, γαμπρός επί θυγατρί της φόνισσας Φραγκογιαννούς πίνει, το Σαββάτο “ένα μεγάλο ποτήρι από λάκυρον κρασί, δια να ξεκουρασθεί από τα μεροκάματα όλης της εβδομάδος”.
Απαράμιλλη περιγραφή των… διαπλαστικών ιδιοτήτων της κατανάλωσης του κρασιού προσφέρουν τα λόγια του Μενάνδρου:… “και τα σκληρότατα των ηθών, ώσπερ εν πυρί, τω οίνω μαλάττουσι και κάμπτουσι προς το επιεικέστερον”,(… και τις σκληρότερες συμπεριφορές, όπως ο σιδεράς με τη φωτιά, έτσι και το κρασί, τις μαλακώνει κάνοντάς τες πιο ελαστικές…επί το επιεικέστερον). Η λέξη κλειδί, φυσικά, αυτό το επιεικέστερον…
Σε τμήμα αυτής της κατηγορίας συνανθρώπων μας  πρέπει να αποδοθεί και η ονομασία του κρασιού ως ποτού της αταξίας. Με μειωμένα τα όρια της ψυχικής αντίστασης και τη μέθη δυσμενές προνόμιο και καταφυγή, οι αποσυνάγωγοι αυτοί συνάνθρωποί μας είναι οι μόνοι πότες που πίνουν κρασί μόνοι τους. Χωρίς παρέα, δηλαδή. 
Αυτά για σήμερα. Για τις δύο άλλες -και πολυπληθέστερες- κατηγορίες καταναλωτών του κρασιού, με αναφορά στην κοινωνική, συμποτική,ευφορική κατανάλωσή του και στην εγκεφαλική, αισθητική λειτουργία του, στο επόμενο.
* O κ. Κωστούλας είναι τέως γενικός διευθυντής εταιρειών του ευρύτερου  χρηματοπιστωτικού τομέα



Δεν απαιτείται ογκομέτρηση για τα οινοποιεία εκτός καθεστώτος φορολογικών αποθηκών, ενημερώνει η ΚΕΟΣΟΕ, η οποία αναφέρει ότι επίκειται το επόμενο διάστημα η έκδοση απόφασης για απαλλαγή τους, από τις εν λόγω διαδικασίες σύμφωνα με τη σχετική απόφαση του υπουργείου Οικονομικών.

Σύμφωνα με το άρθρο 93 του ν. 4583/2018 (ΦΕΚ Α 212/2018) νόμο που κατήργησε (μηδένισε) τον ΕΦΚ στο κρασί, παύουν να ισχύουν όλες οι κανονιστικές πράξεις και εγκύκλιοι που έχουν εκδοθεί κατ’ εξουσιοδότηση των διατάξεων του άρθρου 13 του ν. 4346/2015 (ΦΕΚ Α 152), νόμου που επέβαλε τον ΕΦΚ στο κρασί.

Η απόφαση του υπουργείου Οικονομικών για τις ογκομετρήσεις της 10ης Μαΐου 2018 με αριθμό 30/003/000/1614 (ΦΕΚ Β 1624/2018) ερίζεται στην ΔΕΦΚΦ Β 5026381/16.12.2015, απόφαση η οποία εξεδόθη κατ’ εφαρμογή του ν. 4346/2015 μέσω του οποίου επεβλήθη ο ΕΦΚ στο κρασί.

Δεδομένου ότι η ΔΕΦΚΦ Β 5026381 καταργήθηκε με το άρθρο 93 του ν. 4583/2018, επαγωγικά καταργούνται και οι υποχρεώσεις των οινοποιείων για ογκομετρήσεις, όταν τα οινοποιεία λειτουργούν πλέον εκτός καθεστώτος φορολογικών αποθηκών.

Για τα οινοποιεία που λειτουργούν σε καθεστώς φορολογικής αποθήκης και μόνο για τα προϊόντα του άρθρου 90 του ν. 2960/2001 (Οίνος), αναμένεται στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα έκδοση απόφασης για απαλλαγή τους, από τις διαδικασίες ογκομέτρησης που προβλέπει η προαναφερθείσα απόφαση του υπουργείου Οικονομικών.

Μια λίστα που ανακοινώθηκε φέτος για πρώτη φόρα, η World’s Best Vineyards, έχει ευχάριστα νέα για την Ελλάδα και το ελληνικό κρασί καθώς δυο δικοί μας αμπελώνες είναι στους 50 καλύτερους διεθνώς.

Οι Domaine Sigalas από την Σαντορίνη και το κτήμα Κυρ-Γιάννη από την Νάουσα κατάφεραν να βρεθούν στην λίστα στην 35 και 48 θέση αντίστοιχα και να συναγωνιστούν με μερικούς από τους μεγαλύτερους αμπελώνες από την Γαλλία την Αργεντινή την Ιταλία την Πορτογαλία και όλο τον κόσμο.

Στην κορυφαία δεκάδα οι αμπελώνες της νότιας Αμερικής καταλαμβάνουν τις μισές θέσεις και οι μόνες χώρες της Ευρώπης που διακρίνονται είναι η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Γερμανία. Οι διοργανωτές του World’s Best Vineyards είναι οι ίδιοι που διοργανώνουν και τα βραβεία World’s 50 Best Restaurants. Η επιτροπή αποτελείται από 500 γνώστες του κρασιού, sommelier και δημοσιογράφους οίνου που ταξιδεύουν ανά τον κόσμο και στη συνέχεια δίνουν τις υποψηφιότητές τους βάσει της συνολικής εμπειρίας που αποκόμισαν.

Το κτήμα Σιγάλας κατασκευάστηκε στην Σαντορίνη και λειτούργησε, το 1998 και σήμερα έχει την δυνατότητα επεξεργασίας και εμφιάλωσης 300.000 φιαλών ετησίως. Τα κρασιά εξάγονται στη Γερμανία, Γαλλία, Βέλγιο, Αυστρία, Ολλανδία, Αγγλία, Κύπρο, Ελβετία, Χονγκ-Κονγκ, Σαγκάη, Σουηδία, Σιγκαπούρη, Αυστραλία, Βραζιλία, ΗΠΑ και Καναδά.

Το κτήμα Κυρ-Γιάννη ιδρύθηκε το 1997 από το Γιάννη Μπουτάρη, μια από τις ξεχωριστές μορφές της ελληνικής οινοποιίας, όταν εκείνος αποχώρησε από την οικογενειακή οινοποιητική εταιρία που είχε δημιουργήσει ο παππούς του το 1879. Σήμερα, ο Στέλλιος Μπουτάρης, οινοποιός τέταρτης γενιάς, καθοδηγεί την ομάδα της Κυρ-Γιάννη στην επόμενη φάση της εξελικτικής πορείας του Κτήματος με σεβασμό στην παράδοση και εξειδικευμένη γνώση για το κρασί.

Η λίστα των 50 καλύτερων αμπελώνων
1 Zuccardi Valle de Uco, Αργεντινή
2 Bodega Garzón, Ουρουγουάη
3 R. López de Heredia Viña Tondonia, Ισπανία
4 Quinta do Crasto, Πορτογαλία
5 Catena Zapata, Αργεντινή
6 Montes, Χιλή
7 Clos Apalta Winery, Χιλή
8 Rippon, Νέα Ζηλανδία
9 Marqués de Riscal, Ισπανία
10 Weingut Dr. Loosen, Γερμανία
11 Craggy Range, Νέα Ζηλανδία
12 Robert Mondavi Winery, Αμερική
13 Penfolds Magill Estate, Αυστραλία
14 Viña VIK, Χιλή
15 Weingut Tement, Αυστρία
16 Château Smith Haut Lafitte, Γαλλία
17 Viña Errázuriz, Χιλή
18 Antinori nel Chianti Classico, Ιταλία
19 Opus One Winery, Αμερική
20 Domäne Wachau eGen, Αυστρία
21 Schloss Johannisberg, Γερμανία
22 Château Margaux, Γαλλία
23 Viu Manent SA, Χιλή
24 Vivanco. Bodega, Fundación, Experiencias, Ισπανία
25 Bodega Colomé, Αργεντινή
26 Viña Santa Rita, Χιλή
26 Bodegas Salentein, Αργεντινή
28 Familia Torres – Pacs del Penedès, Ισπανία
29 d’Arenberg, Αυστραλία
30 Viña Casas del Bosque, Αυστρία
30 Schloss Gobelsburg, Χιλή
32 Bodegas RE, Χιλή
33 Schloss Vollrads, Γερμανία
34 Vergelegen Estate, Νότια Αφρική
35 Domaine Sigalas, Ελλάδα
36 Ridgeview, Αγγλία
37 Quinta do Bomfim, Πορτογαλία
38 Veuve Clicquot, Γαλλία
39 Delaire Graff Estate, Νότια Αφρική
39 Château Mouton Rothschild, Γαλλία
41 El Enemigo Wines, Αργεντινή
42 E.Guigal, Γαλλία
43 Domaine Henri Bourgeois, Γαλλία
44 Bodega Bouza, Ουρουγουάη
45 Creation Wines, Νότια Αφρική
46 Ruinart, Γαλλία
47 Seppeltsfield Barossa, Αυστραλία
48 Kir-Yianni, Ελλάδα
49 Château Heritage, Λίβανο
50 Mission Hill Family Estate, Καναδάς

Η βρετανική Telegraph χαρτογράφησε τις χώρες που απολαμβάνουν περισσότερο το κρασί και μια και μόνο ματιά θα σας πείσει πως η Ευρώπη κρατάει τα σκήπτρα.

Με χώρες όπως η Γαλλία και η Ιταλία που φημίζονται για την παραγωγή κρασιού, κάτι τέτοιο δεν αποτελεί έκπληξη. Έκπληξη όμως, είναι τα κράτη που βρίσκονται στις πρώτες θέσεις.

Από τη στιγμή που οι άνθρωποι έμαθαν να εκμεταλλεύονται τον καρπό του αμπελιού για να τον μετατρέπουν σε κρασί, εκδήλωσαν γι’ αυτό το ποτό ιδιαίτερη προτίμηση και περιέργεια, που δεν φθάρηκαν με το πέρασμα των αιώνων.

Από γενιά σε γενιά επιμένουν στην εξιχνίαση των μυστηρίων του και τη βελτίωση της ποιότητάς του. Από αυτή την άποψη, ο 20oς αιώνας έπαιξε θεμελιώδη ρόλο στην ιστορία του κρασιού χάρη στην εμφάνιση και ανάπτυξη της οινολογίας.
Η επιστήμη αυτή, η οποία είναι ταυτόχρονα και μία τεχνική, γεννήθηκε τη δεκαετία του ’50 από μία παρόρμηση των χημικών Imile Peynaud και Jean Ribereau-Gayon στην περιοχή του Μπορντώ και των καθηγητών Jaumes και Flandry στο Μονπελιέ, οι οποίοι ήταν παθιασμένοι με το κρασί. Όντας εργαλείο θαυμάσιο για τον αμπελουργό, η οινολογία τους βοήθησε να κατανοήσουν καλύτερα τη φύση του κρασιού, να ελέγξουν τα διαφορετικά επίπεδα της επεξεργασίας του και της δημιουργίας του.
Σε αντίθεση με το φόβο που είχε προκαλέσει, δεν έφερε ως αποτέλεσμα την τυποποίηση των κρασιών, αλλά περισσότερη άνεση στον αμπελουργό αφήνοντάς του μεγαλύτερα περιθώρια ελευθερίας, για να προσδιορίσει ο ίδιος τα είδη των κρασιών του.

Πρωταθλητές στην απόλαυση του κρασιού είναι δυο μικρά κρατίδια, με το «χρυσό μετάλλιο» να πηγαίνει στην Ανδόρα και να ακολουθεί το Βατικανό. Ακολουθεί η Κροατία και η Πορτογαλία, ενώ η Γαλλία συμπληρώνει την πεντάδα.

Η χώρα μας βρίσκεται στην 15η θέση, με κάθε κάτοικο να απολαμβάνει κατά μέσο όρο 27,5 λίτρα το χρόνο.

Οι 15 προορισμοί του κρασιού
15 προορισμοί όπου οι κάτοικοι απολαμβάνουν περισσότερο το κρασί (Σε λίτρα/κάτοικο):

Ανδόρα – 56.9
Βατικανό – 56.2
Κροατία – 46.9
Πορτογαλία – 43.7
Γαλλία – 43.1
Σλοβενία – 42.5
πΓΔΜ – 40.4
Νησιά Φόκλαντ – 38.5
Ελβετία – 37
Ιταλία – 34.1
Σαιν-Πιερ και Μικελόν – 32.7
Μολδαβία – 30.7
Αυστρία – 29.4
Ουρουγουάη – 28.1
Ελλάδα – 27.5

Τέλος στον μειωμένο ειδικό φόρο κατανάλωσης στο τσίπουρο και την τσικουδιά που παράγουν μικροί παραγωγοί στην Ελλάδα βάζει το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Σε γνωμοδότηση το ανώτατο δικαιοδοτικό όργανο της ΕΕ αποφάσισε ότι ο φόρος των μόλις 59 λεπτών του ευρώ ανά λίτρο για τα αλκοολούχα αυτά ποτά που παράγουν μικροί αποσταγματοποιοί αντιβαίνει στο Δίκαιο της ΕΕ.

Ακολουθεί η απόφαση

Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Λουξεμβούργο, 11 Ιουλίου 2019
Απόφαση στην υπόθεση C-91/18
Επιτροπή κατά Ελλάδας

Η ελληνική νομοθεσία που προβλέπει την εφαρμογή μειωμένου συντελεστή ειδικού φόρου κατανάλωσης στο τσίπουρο και την τσικουδιά που παράγουν οι επιχειρήσεις απόσταξης και σημαντικά μειωμένου συντελεστή ειδικού φόρου κατανάλωσης στο τσίπουρο και την τσικουδιά που παράγουν οι μικροί αποσταγματοποιοί αντιβαίνει προς το δίκαιο της Ένωσης

Η ελληνική νομοθεσία1 προβλέπει την εφαρμογή συντελεστή ειδικού φόρου κατανάλωσης μειωμένου κατά πενήντα τοις εκατό (50 %), σε σχέση με τον ισχύοντα κανονικό εθνικό συντελεστή, στην αιθυλική αλκοόλη η οποία προορίζεται για την παρασκευή ούζου ή περιέχεται στο τσίπουρο και την τσικουδιά που παρασκευάζουν οι επιχειρήσεις απόσταξης. Τα ίδια αυτά αλκοολούχα ποτά, όταν παρασκευάζονται από μικρούς, διήμερους αποσταγματοποιούς, μεταξύ άλλων από απόσταγμα στεμφύλων σταφυλιών2, υπόκεινται σε εφάπαξ ή κατ’ αποκοπή φορολόγηση πενήντα εννέα λεπτών του ευρώ (0,59 ευρώ) ανά χιλιόγραμμο έτοιμου προϊόντος.

Η Επιτροπή, επιληφθείσα καταγγελίας, άσκησε προσφυγή λόγω παραβάσεως κράτους μέλους ενώπιον του Δικαστηρίου. Κατά την Επιτροπή, η ελληνική νομοθεσία αντιβαίνει προς τις οδηγίες σχετικά με τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης για τα αλκοολούχα ποτά3 και προς τις αρχές της Συνθήκης ΣΛΕΕ οι οποίες απαγορεύουν στα κράτη μέλη να επιβάλλουν άμεσα ή έμμεσα στα προϊόντα άλλων κρατών μελών φόρους υψηλότερους από εκείνους που επιβαρύνουν τα ομοειδή εθνικά προϊόντα.

Με τη σημερινή του απόφαση, το Δικαστήριο υπενθυμίζει, όσον αφορά την εφαρμογή συντελεστή ειδικού φόρου κατανάλωσης μειωμένου κατά πενήντα τοις εκατό σε σχέση με τον ισχύοντα κανονικό εθνικό συντελεστή, ότι τα κράτη μέλη οφείλουν καταρχήν να καθορίζουν τον ίδιο συντελεστή ειδικού φόρου κατανάλωσης για όλα τα προϊόντα που υπόκεινται σε ειδικό φόρο κατανάλωσης για την αιθυλική αλκοόλη. Μολονότι η οδηγία για την εναρμόνιση περιέχει διάταξη εισάγουσα παρέκκλιση για την Ελλάδα, το Δικαστήριο επισημαίνει ότι η διάταξη αυτή αφορά σαφώς μόνο το «αλκοολούχο ποτό με άνισο» με την ονομασία «ούζο». Η εν λόγω σαφής και ακριβής κατά παρέκκλιση διάταξη πρέπει, ως εκ της φύσεώς της, να ερμηνεύεται στενά. Πράγματι, ο νομοθέτης της Ένωσης δεν είχε την πρόθεση να επιτρέψει στα κράτη μέλη να θεσπίζουν, κατά τη διακριτική τους ευχέρεια, καθεστώτα παρέκκλισης.

Δεδομένου ότι το τσίπουρο και η τσικουδιά δεν αποτελούν, κατά το παρόν στάδιο της ενωσιακής νομοθεσίας, προϊόντα υπαγόμενα στο καθεστώς παρέκκλισης που προβλέπεται στην ίδια αυτή διάταξη, το Δικαστήριο εκτιμά ότι τα προϊόντα αυτά υπόκεινται στον ίδιο συντελεστή ειδικού φόρου κατανάλωσης με όλα τα προϊόντα αιθυλικής αλκοόλης που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας για την εναρμόνιση.

Στην περίπτωση του τσίπουρου και της τσικουδιάς που παράγονται από τους μικρούς, διήμερους αποσταγματοποιούς, οι εφαρμοστέες οδηγίες επιτρέπουν επίσης, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, μείωση (κατά 50 %) σε σχέση με τον κανονικό εθνικό συντελεστή. Η φορολόγηση ύψους πενήντα εννέα λεπτών του ευρώ ανά χιλιόγραμμο που προβλέπει η ελληνική νομοθεσία είναι σημαντικά χαμηλότερη από το επιτρεπόμενο όριο.

Το Δικαστήριο κρίνει ότι το ενδεχόμενο εφαρμογής μειωμένων συντελεστών δεν πρέπει να οδηγεί σε στρέβλωση του ανταγωνισμού εντός της εσωτερικής αγοράς, δεδομένου ότι ο νομοθέτης της Ένωσης δεν είχε την πρόθεση να επιτρέψει στα κράτη μέλη να θεσπίζουν, κατά τη διακριτική τους ευχέρεια, καθεστώτα παρέκκλισης.

Το Δικαστήριο υπενθυμίζει ότι, όταν ένα ζήτημα ρυθμίζεται με εναρμονισμένο τρόπο σε επίπεδο Ένωσης, κάθε εθνικό μέτρο σχετικό με το ζήτημα αυτό πρέπει να αξιολογείται υπό το πρίσμα των διατάξεων του εν λόγω μέτρου εναρμόνισης.

Επομένως, μολονότι επιτρέπεται στα κράτη μέλη να εφαρμόζουν μειωμένους συντελεστές ειδικού φόρου κατανάλωσης ή απαλλαγές για ορισμένα προϊόντα περιφερειακού ή παραδοσιακού χαρακτήρα, τούτο δεν σημαίνει εντούτοις ότι μια εθνική παράδοση μπορεί αφεαυτής να απαλλάξει τα εν λόγω κράτη μέλη από τις υποχρεώσεις που υπέχουν από το δίκαιο της Ένωσης.

Το Δικαστήριο καταλήγει ότι η Ελλάδα παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την οδηγία 92/83, καθόσον θέσπισε και διατήρησε σε ισχύ νομοθεσία η οποία προβλέπει την εφαρμογή συντελεστή ειδικού φόρου κατανάλωσης μειωμένου κατά 50 % σε σχέση με τον κανονικό εθνικό συντελεστή στο τσίπουρο και την τσικουδιά που παράγονται από τις επιχειρήσεις απόσταξης. Επιπλέον, η Ελλάδα παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την ίδια οδηγία, σε συνδυασμό με την οδηγία 92/84, καθόσον θέσπισε και διατήρησε σε ισχύ νομοθεσία η οποία προβλέπει την εφαρμογή σημαντικά μειωμένου συντελεστή ειδικού φόρου κατανάλωσης στο τσίπουρο και την τσικουδιά που παράγονται από τους μικρούς αποσταγματοποιούς.

Οι παράγοντες που επιδρούν στην πορεία της αλκοολικής ζύµωσης είναι

  1. οι πηγές άνθρακα και ενέργειας,
  2. οι αλκοόλες,
  3. η θερµοκρασία,
  4. οι αζωτούχες ενώσεις,
  5. το διοξείδιο του θείου,
  6. το οξυγόνο και ο αερισµός,
  7. το CO2 και η πίεση,
  8. το pH,
  9. οι βιταµίνες,
  10. τα ανόργανα στοιχεία και οι φαινόλες.

Οι κυριότερες πηγές άνθρακα και ενέργειας για τις ζύµες είναι η γλυκόζη και η φρουκτόζη.

Στην περίοδο ωριµότητας η συγκέντρωση σακχάρου στα περισσότερα σταφύλια κυµαίνεται µεταξύ 20-25%.

Σ’ αυτή τη συγκέντρωση η ωσµωτική δράση του σακχάρου µπορεί να καθυστερήσει την εκκίνηση της ζύµωσης.

Η βιωσιµότητα των κυττάρων περιορίζεται και η ευαισθησία στην τοξικότητα της αλκοόλης αυξάνεται. Σε συγκεντρώσεις σακχάρου 25-30% η πιθανότητα πρόωρου τερµατισµού της ζύµωσης αυξάνει πολύ.

Παρόλο που ο S. cerevisiae παρουσιάζει µεγάλη ανθεκτικότητα στην αιθανόλη, όλες οι αλκοόλες είναι τοξικές σε κάποιες συγκεντρώσεις.

Η αύξηση της αλκοόλης αναστέλλει τελικά τη ζύµωση, αλλά αρχίζει να επηρεάζει τη δράση των ζυµών σε πολύ χαµηλότερες συγκεντρώσεις.

Για παράδειγµα, η καταστολή της κατανάλωσης σακχάρου ξεκινάει περίπου σε συγκέντρωση αιθανόλης 2% (v/v).

Παρόλο που οι ανώτερες αλκοόλες εµφανίζουν πιο ανασταλτική δράση από την αιθανόλη, οι σηµαντικά χαµηλότερες συγκεντρώσεις τους περιορίζουν την τοξικότητά τους.

Η πορεία της αλκοολικής ζύµωσης επηρεάζεται από τη θερµοκρασία. Υψηλές θερµοκρασίες (>30oC) µπορεί να προκαλέσουν τον θάνατο ή το σοκ των κυττάρων της ζύµης και να αυξήσουν την πιθανότητα µόλυνσης από θερµοανθεκτικούς  µικροοργανισµούς.

Ζυµώσεις σε χαµηλές θερµοκρασίες πιθανόν να καθυστερήσουν τόσο την εκκίνηση, όσο και την πορεία της ζύµωσης.

Εκτός από την επίδραση στην ανάπτυξη των κυττάρων, σε υψηλές θερµοκρασίες παρατηρείται µεγαλύτερη εξάτµιση πτητικών συστατικών του κρασιού.

Στις περισσότερες περιπτώσεις το γλεύκος περιέχει αρκετό άζωτο για τη ζύµωση. Όµως, εάν η συγκέντρωση είναι χαµηλή ή περιορισµένη, πιθανόν να επιβραδυνθεί η ζύµωση και να σταµατήσει.

Η προσθήκη αµµωνιακών αλάτων στο γλεύκος συνεισφέρει στη µείωση των ανώτερων αλκοολών.

Το SO2 προστίθεται για να περιοριστεί ή να εµποδιστεί η ανάπτυξη ανεπιθύµητων µικροβίων. Το πιο µεγάλο πλεονέκτηµά του σε σχέση µε άλλες αντιµικροβιακές ουσίες είναι η σχετική αναισθησία των ζυµών του κρασιού στη δράση του.

Σε ποσότητες µέχρι 50pp ποσότητες είναι απίθανο να επηρεάσει τον ρυθµό της αλκοολικής ζύµωσης. Όµως, µπορεί να καθυστερήσει την έναρξή της.

Το SO2 µπορεί να επηρεάσει αξιοσηµείωτα τον µεταβολισµό της ζύµης µε τη δέσµευση καρβονυλικών  ενώσεων (π.χ. ενώσεων ακεταλδεΰδης, πυροσταφυλικού πυροσταφυλικού οξέος και α-κετογλουταρικού κετογλουταρικού οξέος) που παράγονται από τη ζύµη.

Αυτή η δέσµευση αυξάνει την παραγωγή και την απελευθέρωση τέτοιων ουσιών στο γλεύκος.

Η πορεία της ζύµωσης δεν απαιτεί οξυγόνο. Ακόµα και παρουσία οξυγόνου ο S. cerevisiae επιλεκτικά ζυµώνει σάκχαρα προς αιθανόλη.

Ωστόσο, ίχνη οξυγόνου ευνοούν την αλκοολική ζύµωση µε το να επιτρέπουν την απευθείας οξείδωση των πρόδροµων ενώσεων στην βιοσύνθεση των στερολών και των µεγάλων αλυσίδων ακόρεστων λιπαρών οξέων (ενώσεων που χρειάζονται για τη σωστή λειτουργία των κυτταρικών µεµβρανών).

Οι οινοπαραγωγοί στις ζυµώσεις αποφεύγουν την παρουσία αέρα, καθώς η παρουσία οξυγόνου έχει ως συνέπεια τη σύνθεση ανώτερων αλκοολών και ακεταλδεΰδης.

Κατά τη διάρκεια της ζύµωσης παράγονται µεγάλες ποσότητες CO2

Με την αποµάκρυνση του CO2 αποµακρύνονται ταυτόχρονα διάφορες πτητικές ενώσεις και παρατηρείται απώλεια αιθανόλης (≈1.0-1.5%) η οποία ποικίλει αναλόγως µε τη θερµοκρασία.

Οι ανώτερες αλκοόλες και τα µονοτερπένια χάνονται κατά τον ίδιο περίπου βαθµό (≈1%).

Αξιοσηµείωτη είναι η απώλεια που παρατηρείται τόσο στους αιθυλεστέρες όσο και στους οξικούς εστέρες.

Όταν το αέριο παγιδεύεται στα δοχεία ζύµωσης, η πίεση αυξάνεται απότοµα.

Σε πιέσεις πάνω από 7atm η ανάπτυξη της ζύµης σταµατά.

Χαµηλό pH και υψηλές συγκεντρώσεις αιθανόλης αυξάνουν την ευαισθησία της ζύµης στις υψηλές πιέσεις.

Οι τιµές του pH στο γλεύκος έχουν µικρή επίδραση στον ρυθµό ζύµωσης ή στην σύνθεση και απελευθέρωση αρωµατικών ενώσεων από τις ζύµες.

Μόνο πολύ χαµηλές τιµές χαµηλές τιµές pH (pH<3) µπορούν να δράσουν ανασταλτικά στη ζύµωση.

Οι πιο σηµαντικές επιδράσεις του pH πάνω στη ζύµωση είναι έµµεσες, όπως αυτές που αφορούν την αντιµικροβιακή δράση του SO2.

Χαµηλό pH εµποδίζει την εµποδίζει την ανάπτυξη ανεπιθύµητων µικροοργανισµών στο γλεύκος.

Οι βιταµίνες και τα ανόργανα στοιχεία παίζουν αποφασιστικό ρόλο στον µεταβολισµό της ζύµης ως πρόδροµες ενώσεις ενζύµων ή ως ουσίες απαραίτητες για τα ενεργά κέντρα πολλών ενζύµων.

Όµως, γενικά οι απαιτήσεις των ζυµών ικανοποιούνται από την περιεκτικότητα του γλεύκους σε βιταµίνες και ανόργανα άλατα.

Η συγκέντρωση των φαινολικών ουσιών στο γλεύκος µπορεί να έχει ποικίλες επιδράσεις στην πορεία της ζύµωσης.

Για παράδειγµα, οι ανθοκυανίνες µπορεί να διεγείρουν την ζύµωση, ενώ ορισµένες προκυανιδίνες (ολιγοµερή λευκοανθοκυανιδινών και κατεχινών) των λευκών σταφυλιών µπορεί να είναι ελαφρά ανασταλτικές.

Σύμφωνα με τον Ιπποκράτη «Το κρασί, αν χρησιμοποιηθεί κατάλληλα και με μέτρο, ανάλογα με τον οργανισμό του κάθε ανθρώπου, είναι άριστο τόσο για την υγεία, όσο και για την αρρώστια».

Καθόλου άδικο δεν είχε ο Ιπποκράτης, καθώς σύμφωνα και με επιστημονικές έρευνες το κρασί, και ειδικότερα το κόκκινο κρασί, εκτός από τη γευστική απόλαυση που προσφέρει, είναι επίσης εξαιρετικά ευεργετικό για τον ανθρώπινο οργανισμό. Δεν είναι μάλιστα τυχαίο, το γεγονός πως η Ελλάδα βρίσκεται στην όγδοη θέση, όσον αφορά την κατανάλωση κρασιού στις Ευρωπαϊκές χώρες.

Οι περισσότεροι άνθρωποι, γνωρίζουν πως το κρασί έχει έναν καρδιοπροστατευτικό ρόλο. Συγκεκριμένα, τα στοιχεία που περιέχει ενεργοποιούν προστατευτικούς μηχανισμούς του τοιχώματος των αρτηριών και του μυοκαρδίου. Μάλιστα τα φαινολικά παράγωγα και κυρίως τα φλαβονοειδή, τα οποία βρίσκονται στη φλούδα των κόκκινων σταφυλιών, είναι η κύρια αιτία για τον προστατευτικό ρόλο του κόκκινου κρασιού στην καρδιά.

Όμως, το κόκκινο κρασί δεν είναι μόνο για αυτό το λόγο ωφέλιμο. Μία άλλη ιδιότητα, είναι ότι ενεργοποιεί τη μνήμη του εγκεφάλου. Τα κόκκινα σταφύλια περιέχουν ένα φυτικό συστατικό, τη ρεσβερατρόλη, το οποίο παρεμποδίζει τον σχηματισμό της βήτα αμυλοειδούς πρωτεΐνης, ενός βασικού συστατικού στην πλάκα, που βρέθηκε στους εγκεφάλους των ανθρώπων με τη νόσο του Αλτσχάιμερ. Έτσι λοιπόν, εάν είσαι μαθητής ή φοιτητής, μη παραλείψεις ένα ποτήρι κόκκινο κρασί μια μέρα πριν από τα διαγωνίσματα σου.

Μια τρίτη ικανότητα που έχει το κόκκινο κρασί, είναι ότι μπορεί να λειτουργήσει και ως «αντιβιωτικό» στα κρυώματα. Λόγω των αντιοξειδωτικών συστατικών του, ενισχύει τα αντισώματα του οργανισμού και καταπολεμά τις λοιμώξεις. Χωρίς αμφιβολία, με τη δράση του αυτή, το κόκκινο κρασί θα γίνει το αγαπημένο φάρμακο όλων.

Η “μαγική” ρεσβερατρόλη όμως, δε σταματά εκεί τη δράση της. Οι μελέτες που επιβεβαιώνουν την αντικαρκινική δράση του κόκκινου κρασιού όλο και αυξάνονται. Είναι σημαντικό να αναφέρουμε, πως γενικότερα η κατανάλωση αλκοολούχων ποτών αυξάνει την πιθανότητα να προκληθεί καρκίνος, όμως το κρασί εμφανίζει τη μικρότερη πιθανότητα. Σύμφωνα με τον δρ. Scalfani “ Η ρεσβερατρόλη εξαλείφει τα κύτταρα που έχουν βλάβη, έτσι ώστε να μη γίνουν καρκινικά. Το αλκοόλ βλάπτει τα κύτταρα και η ρεσβερατρόλη μειώνει τις επιπτώσεις”.

Χρήσιμες συμβουλές

Είναι καλό να υπάρχει μια εναλλαγή στην κατανάλωση κόκκινου και λευκού κρασιού, διότι το λευκό από τη μια έχει λιγότερες θερμίδες, το κόκκινο όμως από την άλλη έχει περισσότερα θρεπτικά στοιχεία.

Επιπλέον, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως “Παν μέτρον άριστον”. Το κρασί είναι απαραίτητο να καταναλώνεται με μέτρο, διαφορετικά οι ευεργετικές του ιδιότητες μηδενίζονται. Ένα ποτήρι κρασί την ημέρα είναι ότι πρέπει!

Πηγή: be2live.gr

Το κόκκινο κρασί έχει συνδεθεί με πολλά πιθανά οφέλη υγείας, από μείωση του κινδύνου για διαβήτη ως προστασία από τις καρδιοπάθειες. Τώρα, μια νέα μελέτη μαρτυρεί ότι περιέχει ουσίες οι οποίες βοηθούν ενάντια στην ουλίτιδα και στην τερηδόνα.

«Ασπίδα» ενάντια στα επιβλαβή βακτήρια

Ερευνητές διαφορετικών ισπανικών κέντρων ανακάλυψαν ότι οι πολυφαινόλες που περιέχονται στο κόκκινο κρασί μπορούν να αποτελέσουν «ασπίδα» ενάντια στα επιβλαβή βακτήρια του στόματος.

Προηγούμενες μελέτες είχαν δείξει ότι οι πολυφαινόλες, χάρη στην αντιοξειδωτική δράση τους, προστατεύουν τον οργανισμό από πλήθος προβλημάτων που προκαλούν οι ελεύθερες ρίζες (οι ελεύθερες ρίζες είναι άτομα από τα οποία λείπει ένα ηλεκτρόνιο και στην προσπάθειά τους να αναπληρώσουν το ηλεκτρόνιο αυτό «κλέβουν» από κοντινά τους μόρια μέσω μιας διαδικασίας που ονομάζεται οξειδωτικό στρες. Η περίσσεια ελευθέρων ριζών στον οργανισμό είναι άκρως βλαπτική για τα κύτταρα). Πρόσφατα στοιχεία αναφέρουν επίσης ότι οι ουσίες αυτές του κόκκινου κρασιού είναι πιθανό να προάγουν την υγεία και μέσω της «συνεργασίας» τους με τα καλά βακτήρια του εντέρου.

Στο πλαίσιο της νέας μελέτης που δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «Journal of Agricultural and Food Chemistry» οι επιστήμονες διερεύνησαν αν οι πολυφαινόλες του κρασιού μπορεί να είναι ευεργετικές και για τη στοματική υγεία. Συνέκριναν την επίδραση δύο πολυφαινολών του κόκκινου κρασιού με εκείνη συμπληρωμάτων που περιέχουν εκχύλισμα κόκκινου σταφυλιού επάνω στα βακτήρια που προκαλούν οδοντική πλάκα και ουλίτιδα.

Ανακάλυψαν ότι τόσο οι πολυφαινόλες του κρασιού όσο και τα εκχυλίσματα μείωναν την ικανότητα των βακτηρίων να «κολλούν» στα δόντια και στα ούλα. Ωστόσο οι πολυφαινόλες του κρασιού – συγκεκριμένα επρόκειτο για το καφεϊκό οξύ και το p-κουμαρικό οξύ – ήταν πιο αποτελεσματικές.

Ο συνδυασμός που… σκοτώνει (τα παθογόνα)

Όταν μάλιστα οι δύο αυτές πολυφαινόλες συνδυάστηκαν με το Streptococcus dentisani που θεωρείται προβιοτικό το οποίο ενεργοποιεί την ανάπτυξη των καλών βακτηρίων, ήταν ακόμη πιο αποτελεσματικές στην αναχαίτιση των παθογόνων βακτηρίων.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, τα νέα ευρήματα μπορεί μελλοντικά να οδηγήσουν σε νέες θεραπείες για τα οδοντικά προβλήματα. Σε κάθε περίπτωση οι επιστήμονες υπογραμμίζουν ότι τα αποτελέσματά τους δεν πρέπει να μεταφραστούν σε αύξηση της κατανάλωσης κρασιού αφού έχει επανειλημμένως αποδειχθεί ότι το πολύ κρασί έχει αρνητική επίδραση στην υγεία.

Σημειώνεται ότι εκτός από το κόκκινο κρασί πολυφαινόλες περιέχουν ο καφές, το πράσινο τσάι, το μαύρο τσάι, ο χυμός πορτοκάλι και ο χυμός λεμόνι, διαφορετικά είδη μούρων, τα κεράσια αλλά και τα φασόλια.

Πηγή: tovima.gr

Το 1700, το μέσο μέγεθος των ποτηριών κρασιού αρκούσε ίσα-ίσα για μια γεύση, ενώ σήμερα φτάνει σχεδόν το μισό λίτρο. Όπως αναφέρει η Guardian, επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο του Cambridge που μελέτησαν 411 ποτήρια κρασιού από τη Μ. Βρετανία, ανακάλυψαν ότι τα σύγχρονα ποτήρια είναι επτά φορές μεγαλύτερα απ′ ότι ήταν τον 18ο αιώνα. Η συγγραφέας της έρευνας, Δρ. Ζοράνα Ζούπαν, είπε ότι ξεκίνησαν με τη χρονιά του 1700, καθώς «τότε διαδόθηκε το μικρό ποτήρι για την κατανάλωση κρασιού».

Όπως ανακάλυψαν, τα ποτήρια ήταν πολύ μικρά με χωρητικότητα 66 mL (όσο ένα ποτήρι αποστάγματος ή ένα μικρό μελάνι εκτυπωτή), ενώ από το 2016, το μέγεθος είναι στα 449 mL. Η αύξηση είναι εφτά φορές μεγαλύτερη σήμερα, με αξιοσημείωτη την περίοδο της τελευταίας εικοσαετίας, καθώς έχει σημειωθεί μια γενικότερη αύξηση της κατανάλωσης κρασιού.

Όπως είπε ο Μάιλς Μπήλ του The Wine and Spirits Trade Association, «Το μέγεθος ενός ποτηριού κρασιού αντανακλά τις εποχικές τάσεις. Το κόκκινο κρασί, για παράδειγμα, πλέον σερβίρεται σε μεγαλύτερο ποτήρι ώστε να αναπνεύσει, κάτι που δεν ήταν προτεραιότητα πριν από 300 χρόνια».