Για την ευρωπαϊκή αγροτική οικονομία οι προγνώσεις είναι μάλλον δυσοίωνες: μέχρι τα τέλη του αιώνα αναμένεται να αυξηθεί σημαντικά τόσο η συχνότητα όσο και η ένταση των περιόδων ξηρασίας, ειδικά δε την άνοιξη και το καλοκαίρι. Βάσει σχετικών μοντέλων η μέση ετήσια θερμοκρασία αναμένεται να αυξηθεί μεταξύ ενός και πεντέμισι βαθμών Κελσίου. Η μεγαλύτερη άνοδος της θερμοκρασίας αναμένεται να πλήξει τους καλοκαιρινούς μήνες τη νότια Ευρώπη. Όπως καταδεικνύει έκθεση της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Περιβάλλοντος ΕΕΑ, ήδη σήμερα οι καύσωνες, οι έντονες βροχοπτώσεις, η χαλαζόπτωση και η λειψυδρία έχουν αλλάξει σημαντικά τις συνθήκες παραγωγής σε αροτραίες καλλιέργειες. Αυτό ισχύει ειδικά για φυτά της Μεσογείου, όπως την ελιά και τα οινοστάφυλλα.

Ευκαιρία για τον ψυχρό βορρά;

Στον ευρωπαϊκό βορρά, αντίθετα, η κλιματική αλλαγή ενδέχεται να ωφελήσει την αγροτική παραγωγή. Σύμφωνα με την έκθεση της ΕΕΑ οι μεγαλύτερες περίοδοι βλάστησης σε συνάρτηση με τις μικρότερες περιόδους ψύχους θα μπορούσαν να ευνοήσουν την καλλιέργεια νέων φυτών και ειδών. Μέχρι το 2100 οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις γύρω από την Βαλτική θα μπορούσαν να διπλασιαστούν από το 32% σήμερα σε πάνω από 75%.

H κλιματική αλλαγή αποδίδει ήδη καρπούς, και δη, στην κυριολεξία. Στο κρατίδιο της Κάτω Σαξονίας της βόρειας Γερμανίας η μέση θερμοκρασία έχει ανέβει τις τελευταίες δεκαετίες κατά σχεδόν δυο βαθμούς Κελσίου. Ορισμένοι αγρότες καλλιεργούν εκεί στο μεταξύ βερίκοκα και νεκταρίνια, που ως γνωστόν αγαπούν τη ζέστη. Η δε οινοπαραγωγή, η οποία επικεντρωνόταν μέχρι πρότινος στις ηλιόλουστες χώρες του νότου, όπως τη Γαλλία, την Ιταλία και την Ισπανία, καταγράφει πλέον σημαντική άνθηση και στο βορρά, όπως στη Δανία, τη Μεγάλη Βρετανία ή ακόμη και στη Σουηδία.

Σκανδιναβικό και βρετανικό κρασί

Στο Ηνωμένο Βασίλειο τα τελευταία 20 χρόνια η οινοπαραγωγή τετραπλασιάστηκε. Μόνο το 2018 οι οινοπαραγωγές περιοχές της Αγγλίας παρήγαγαν περί τα 13,2 εκατομμύρια φιάλες κρασιού. Η συντελούμενη αλλαγή του κλίματος φέρνει βέβαια την ίδια ώρα και πολλά προβλήματα. Οι συνεχείς εναλλαγές του καιρού και οι πιο υγροί καλοκαιρινοί μήνες -που αποδίδονται στην κλιματική αλλαγή- καθιστούν τους αμπελώνες πιο ευάλωτους σε αρρώστιες.

«Η κλιματική αλλαγή εγκυμονεί κινδύνους για την παγκόσμια οινοπαραγωγή, ειδικά στην Ευρώπη» εξηγεί ο Ζοζέπ Μαρία Σολέ από την «Ολοκληρωμένη Εφαρμογή Έξυπνου Κλίματος για Αμπελώνες» (VISCA), μια πρωτοβουλία της ΕΕ που έχει στόχο να συνδράμει την ευρωπαϊκή αμπελουργία στην ανάπτυξη στρατηγικών προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή. Όπως εξηγεί ο ειδικός, μελλοντικά πολλές οινοπαραγωγές περιοχές θα πλήττονται όλο και συχνότερα από κύματα καύσωνα και ξηρασίας. Την ίδια ώρα σε ορισμένες περιοχές της Ισπανίας οι παρατεταμένες περίοδοι παγωνιάς την άνοιξη θα βλάπτουν τις κληματαριές.

Αντιμέτωποι με τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής δεν είναι όμως μόνον οι οινοπαραγωγοί, επισημαίνει ο ειδικός της ΕΕΑ Μπλαζ Κούρνικ. Οι πιο ήπιοι χειμώνες ευνοούν την εξάπλωση νέων ασθενειών και παρασίτων. Αυξανόμενα σμήνη του δάκου της ελιάς, του σημαντικότερου εχθρού των ελαιόδεντρων, για παράδειγμα, απειλούν πλέον την ευρωπαϊκή βιομηχανία ελαιολάδου, η οποία καλύπτει τα τρία τέταρτα της παγκόσμιας ζήτησης σε ελαιόλαδο.

«Στη χειρότερη περίπτωση θα μπορούσε να πληγεί κάθε χρόνο έως και το 80% των (ιταλικών) ελαιόδεντρων» εκτιμά ο Κούρνικ προσθέτοντας ότι το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζουν και οι παραγωγοί στην Ισπανία. Η Ιταλία, που είναι η δεύτερη μεγαλύτερη παραγωγός ελαιολάδου στον κόσμο, είχε το 2018 μια σχεδόν καταστροφική σοδειά. Η κακοκαιρία και η παγωνιά είχαν οδηγήσει σε μείωση της παραγωγής κατά 57%, που αντιστοιχεί σε απώλειες σχεδόν ενός δις ευρώ.

Με μάνγκο και αβοκάντο οι ευρωπαίοι παραγωγοί

Μαζί με την Απουλία και την Καλαβρία η Σικελία συγκαταλέγεται σήμερα στις σημαντικότερες ελαιοπαραγωγές περιοχές της Ιταλίας. Εν τω μεταξύ πολλοί παραγωγοί καλλιεργούν πλέον όλο και περισσότερο μάνγκο, αβοκάντο και λίτσι, τα οποία ευδοκιμούν, ως γνωστόν, σε τροπικές ζώνες.

Όπως εξηγεί ο καθηγητής Αγροτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο του Παλέρμο Βιτόριο Φαρίνα, οι ηπιότεροι χειμώνες ευνοούν μεν την εξάπλωση της παραγωγής των εν λόγω φρούτων και πέραν των παραδοσιακών χωρών προέλευσής τους, εντούτοις η παρατεταμένη καλοκαιρινή ξηρασία και τα ακραία καιρικά φαινόμενα συνιστούν τεράστιες και συχνά ανυπέρβλητες προκλήσεις για την παραγωγή.

Διότι τα περισσότερα τροπικά φρούτα απαιτούν πολύ νερό. Γι΄ αυτό και ο ίδιος προβλέπει ότι «το πρόβλημα της λειψυδρίας στη γεωργία θα εκβιάζει όλο και περισσότερο την εισαγωγή καλλιεργειών με μικρότερες ανάγκες νερού». Ο ειδικός αναφέρει ως παράδειγμα την φραγκοσυκιά.

Και στην Ισπανία οι ειδικοί πειραματίζονται με νέα οπωροφόρα, λέει η Μαργαρίτα Ρουίζ-Ράμος από το Πολυτεχνικό Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης. Επισημαίνει ωστόσο ότι προτεραιότητα συνεχίζει να αποτελεί η αναζήτηση βελτιστοποιημένων ειδών εγχώριων καρποφόρων φυτών που αντέχουν στις νέες συνθήκες καλλιέργειας.

«Υπάρχουν δυνατότητες βραχυπρόθεσμης ή και μεσοπρόθεσμης προσαρμογής των παραδοσιακών καλλιεργειών αντί της πλήρους κατάργησής τους» εξηγεί η ειδικός, παραπέμποντας σε είδη ροδακινιάς που δεν εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τις χαμηλές θερμοκρασίες του χειμώνα για να ευδοκιμήσουν. Θεωρητικά, όπως λέει, θα μπορούσε να μεταφερθεί και η παραγωγή συγκεκριμένων ειδών σε περιοχές της χώρας όπου οι κλιματολογικές συνθήκες είναι πιο κατάλληλες.

Μάρτιν Κύμπλερ

Είναι ντόπιο και η συγκεκριμένη ποικιλία κρασιού παράγεται στη Γαλικία ήδη από τους ρωμαϊκούς χρόνους.

Μυστήριο και θρύλοι περιβάλλουν επί δεκαετίες την προέλευση της ποικιλίας αλβαρίνιο (albariño) -που κατά γενική ομολογία θεωρείται το καλύτερο λευκό κρασί της Ισπανίας- όσον αφορά την καταγωγή του σταφυλιού από το οποίο παράγεται. Μέχρι τώρα τουλάχιστον.

Επιστήμονες σε ερευνητικό ινστιτούτο στη Γαλικία καταρρίπτουν τις θεωρίες ότι έφτασε στην Ισπανία και ειδικότερα στην περιοχή της βορειοδυτικής Ιβηρικής Χερσονήσου από την κοιλάδα του Ρήνου ή, κατά άλλη εκδοχή, ήρθε από Γάλλους Κιστερκιανούς μοναχούς που πήγαιναν για προσκύνημα από το Αββαείο του Κλινί στη Γαλλία, μία από τις πιο σημαντικές μονές τον Μεσαίωνα, τον 12ο αιώνα.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, η ποικιλία του σταφυλιού είναι ντόπια και το κρασί αλβαρίνιο παράγεται στην περιοχή ήδη από τα ρωμαϊκά χρόνια.

«Ήμασταν σίγουροι ότι δεν ερχόταν από τον Ρήνο», δήλωσε η Κάρμεν Μαρτίνεζ, επικεφαλής αμπελουργίας στο Βιολογικό Ερευνητικό Κέντρο της Ποντεβέντρα. «Οι μελέτες έδειξαν ότι δεν υπάρχει τίποτα παρόμοιο στην κοιλάδα του Ρήνου, ούτε καν με άλλο όνομα».

Η Μαρτίνεζ εξηγεί ότι εδώ και πολλά χρόνια πίστευαν ότι το σταφύλι προέρχεται από ένα άγριο αμπέλι που με την πάροδο του χρόνου εξημερώθηκε. «Δεν υπάρχουν ρίζες αλβαρίνιο ηλικίας εκατοντάδων ετών πουθενά αλλού στον κόσμο εκτός από τη Γαλικία», σημείωσε.

Σε κοινή μελέτη που πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με το τμήμα Ιστορίας του Πανεπιστημίου του Σαντιάγο ντε Κομποστέλα, οι ερευνητές συνέκριναν σπόρους από δύο σημεία στη Γαλικία, ένα με μεσαιωνικά και δύο με ρωμαϊκά κατάλοιπα, με καλλιεργημένες και άγριες ποικιλίες από άλλα μέρη της Ισπανίας.

Οι σπόροι αλβαρίνιο έχουν σημαντικά κοινά χαρακτηριστικά με τους σπόρους που βρέθηκαν στα τρία σημεία, γεγονός που υποδηλώνει ότι η ποικιλία είναι δυνατόν να καλλιεργείται ήδη από τα ρωμαϊκά χρόνια.

Οι σπόροι που βρέθηκαν στην περιοχή O Areal, τα μοναδικά ρωμαϊκά αλατωρυχεία που υπάρχουν ακόμη (λόγω των εξαιρετικών συνθηκών συντήρησης έχει ανακτηθεί πλήθος υπολειμμάτων καρπών), παρουσιάζουν εξαιρετική ομοιότητα με το αλβαρίνιο.

«Αυτό σημαίνει ότι οι Ρωμαίοι εξημέρωσαν άγρια αμπέλια από τα οποία προέρχονται οι καλλιεργημένες ποικιλίες που ξέρουμε». Το επόμενο βήμα είναι η διεξαγωγή τεστ DNA.

Η ποικιλία καλλιεργείται ως επί το πλείστον στην περιοχή Ρίας Μπάχας στα νότια της επαρχίας. Τα σταφύλια είναι μικρά, σχεδόν λίγο μεγαλύτερα από ένα μπιζέλι και οι αμπελώνες επίσης μικροί, συχνά μόλις ένα οικόπεδο με μερικές δεκάδες αμπέλια, ενώ η συγκομιδή γίνεται με το χέρι.

Το 2019 η ισπανική Ένωση Γευσιγνωσίας Οίνου ψήφισε το αλβαρίνιο Martín Códax Lías ως το καλύτερο λευκό κρασί στην Ισπανία.

Ποικιλίες αλβαρίνιο καλλιεργούνται επίσης στην Πορτογαλία, τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και τη Νέα Ζηλανδία.

Με πληροφορίες από Guardian

Η συσκευασία των 750ml είναι «κατασκευασμένη από ανακυκλωμένο χαρτόνι, σε ποσοστό 94% και εσωτερικά καλύπτεται από ένα υλικό ειδικό για την αποθήκευση του κρασιού ή κάποιου άλλου αλκοολούχου ποτού», αναφέρει η εταιρεία Frugalpac, η οποία επισημαίνει ακόμα ότι το κόστος του Frugal Bottle είναι αντίστοιχο με αυτό της γυάλινης φιάλης και ότι η συσκευασία μπορεί να ψυχθεί και να διατηρήσει το υγρό κρύο για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Φυσικά, η κατασκευάστρια εταιρεία προβάλλει και τα περιβαλλοντικά οφέλη του προϊόντος της. «Η αποστολή μας είναι να σχεδιάσουμε, να αναπτύξουμε και να παρέχουμε βιώσιμες συσκευασίες. Το μπουκάλι Frugal είναι έως και πέντε φορές ελαφρύτερο από ένα γυάλινο μπουκάλι, έχει έως και έξι φορές χαμηλότερο αποτύπωμα άνθρακα και ανακυκλώνεται», εξήγησε ο διευθύνων σύμβουλος της Frugalpac, Malcolm Waugh. «Τα πρώτα σχόλια από άτομα που έχουν δοκιμάσει το Frugal Bottle είναι πολύ θετικά. Πέρα από τα περιβαλλοντικά οφέλη, δεν μοιάζει με κανένα άλλο μπουκάλι που έχετε χρησιμοποιήσει μέχρι σήμερα», συμπληρώνει.

Εστιάζοντας στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, το μπουκάλι Frugal ζυγίζει περίπου 3 ουγγιές (85 γραμμάρια), ενώ το βάρος μίας γυάλινης φιάλης αγγίζει τη μια λίβρα (450 γραμμάρια). Επιπλέον, η Frugalpac υποστηρίζει το αποτύπωμα άνθρακα της συσκευασίας της είναι κατά 84% χαμηλότερο συγκριτικά με ένα γυάλινο μπουκάλι, ενώ το αποτύπωμα νερού είναι επίσης τουλάχιστον τέσσερις φορές χαμηλότερο σε σχέση με το γυαλί. Η χάρτινη φιάλη είναι εύκολο να ανακυκλωθεί καθώς η επένδυση στο εσωτερικό της είναι αφαιρούμενη.

Το νέο μπουκάλι Frugal έκανε το ντεμπούτο του με την ιταλική Cantina Goccia η οποία το χρησιμοποίησε στο κρασί «3Q 2017», ένα Sangiovese το οποίο πωλείται στη λιανική αγορά του Ηνωμένου Βασιλείου για περίπου 16 δολάρια. Αυτή η πρώτη ετικέτα αναδεικνύει ένα ακόμη ενδιαφέρον χαρακτηριστικό της συσκευασίας, το γεγονός ότι το εικαστικό μπορεί εύκολα να καλύψει ολόκληρη την επιφάνεια της.

«Όταν κάποιοι από τους κορυφαίους πελάτες μας είδαν το νέο αυτό μπουκάλι δεν έδειξαν κάποιο δισταγμό, δεν σκέφτηκαν ότι αυτός ο τύπος συσκευασίας δεν θα είναι ευπρόσδεκτός στις τραπεζαρίες των ξενοδοχείων τους», δήλωσε ο ιδιοκτήτης της Cantina Goccia, Ceri Parke. «Πρόκειται για μια συσκευασία πολύ ελαφρύτερη σε σχέση με τη γυάλινη, που διευκολύνει τη μεταφορά και επιβαρύνει λιγότερο τον πλανήτη».

Η Frugalpac λαμβάνει επί του παρόντος παραγγελίες για τα μηχανήματα παραγωγής των χάρτινων μπουκαλιών, με προγραμματισμένη παράδοση για το επόμενο έτος. Το ενδιαφέρον προέρχεται κυρίως από το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ευρώπη, αλλά τίποτα δεν εμποδίζει την αμερικανική αγορά να ακολουθήσει, αν και προσώρας δείχνει απρόθυμη.

«Το επιχειρηματικό μοντέλο της Frugalpac προβλέπει ότι η εταιρεία θα προμηθεύει τα μηχανήματα της σε παραγωγούς οίνου και εταιρείες συσκευασίας για την κατασκευή των φιαλών στις δικές τους εγκαταστάσεις, μειώνοντας ακόμη περισσότερο τις εκπομπές άνθρακα», αναφέρει ο διευθύνων σύμβουλος της Frugalpac. «Η προμήθεια των υλικών μπορεί να γίνει τοπικά αφήνοντας στους παραγωγούς πλήρη ελευθερία στον σχεδιασμό της συσκευασίας τους».

Πηγή: foodandwine.com

Μια παράδοση που χρονολογείται από τον Μεσαίωνα αναβιώνει στην Φλωρεντία λόγω κορονοϊού.

Καραντίνα, απαγόρευση κυκλοφορίας και αμφισβητούμενες θεραπείες επέστρεψαν στην Ιταλία του κορονοϊού, γυρίζοντάς την πίσω στον 18ο αιώνα. Όμως οι Ιταλοί καλοδέχτηκαν μια παράδοση από την εποχή της βουβωνικής πανώλης. Τα «παράθυρα κρασιού».

Πολλές ταβέρνες χρησιμοποιούν πλέον αυτή την κατασκευαστική πατέντα που κρατά από τον Μεσαίωνα.

© ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : FACEBOOK/WINE WINDOW ASSOCIATIONΠαράθυρο κρασιού στη Φλωρεντία

Τα «παράθυρα κρασιού» (buchette del vino) έχουν ένα μακάβριο παρελθόν. Πρόκειται για μικρά ανοίγματα σε πέτρινους τοίχους καταστημάτων που πουλούσαν κρασία και χρονολογούνται από τα 1600. Η παράδοση επιβίωσε από τον «μαύρο θάνατο», τη βουβωνική πανώλη και άλλες ιστορικές έκτακτες υγειονομικές καταστάσεις. Πλέον, επέστρεψαν λόγω του κορονοϊού ιδίως στην περιοχή της Φλωρεντίας.

© ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : FACEBOOK/BUCHETTE DEL VINOΠαράθυρο κρασιού στη Φλωρεντία

«Πολλοί ιδιοκτήτες καταστημάτων εστίασης στη Φλωρεντία γύρισαν τον χρόνο πίσω και χρησιμοποιούν τα “παράθυρα κρασιού” για να προσφέρουν στους πελάτες κρασί, καφέ, ποτά και παγωτό» αναφέρεται στην ιστοσελίδα του συνδέσμου «παράθυρων κρασιού». 

Όταν αγοράζουν κρασί, πολλοί άνθρωποι βασίζονται στην ετικέτα για να τους βοηθήσει να κάνουν την επιλογή τους.

Τώρα, μια νέα μελέτη που πραγματοποιήθηκε στο Okanagan δείχνει, όπως φαίνεται ότι η ετικέτα μπορεί πραγματικά να επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο οι καταναλωτές αισθάνονται τις γεύσεις του κρασιού.

Σύμφωνα με την έρευνα των μεταπτυχιακών φοιτητών στο UBC Okanagan, εάν σε κάποιον αρέσει η ετικέτα, είναι πιο πιθανό να του αρέσει αυτό που βρίσκεται μέσα στο μπουκάλι.

Ο φοιτητής Master, Darcen Esau χρησιμοποίησε online έρευνες και τυφλές δοκιμές κρασιού για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι εάν ο καταναλωτής συμπαθήσει μια ετικέτα κρασιού, τότε μπορεί πραγματικά να επηρεαστεί η αίσθηση του για τη γεύση.

“Δεν έχει σημασία τι κρασί βάζουμε στο ποτήρι, αν η ετικέτα ταιριάζει με το προφίλ του κρασιού κλπ.  Αρκεί να ταυτιστείς με αυτά τα οπτικά σημάδια και να σκεφτείς ότι θα έχει καλή γεύση”, ανέφερε ο Esau.

Ο Esau είπε ότι όταν οι καταναλωτές περπατούν σε μια κάβα αλκοολούχων ποτών με εκατοντάδες ή χιλιάδες επιλογές, ψάχνοντας για ένα κρασί που ταιριάζει με την εικόνα τους, όπως συμβαίνει και με τα αυτοκίνητα ή τα ρούχα.

“Αυτό που ανακάλυψα είναι ότι σαν καταναλωτές, όλοι αναζητούμε ταυτότητα, έτσι κινούμαστε στην αγορά ψάχνοντας για σύμβολα με τα οποία μπορούμε να ταυτιστούμε προσωπικά”, ανέφερε ο Esau, “και αυτό βοηθά στη δημιουργία της εικόνας που είτε είμαστε είτε επιθυμούμε να μεταφέρουμε σε άλλους ανθρώπους.

“Όταν οι άνθρωποι ταυτίζονται με αυτά τα οπτικά σημάδια στην ετικέτα, υπάρχει αυτή η αισθητηριακή σχέση όπου αυτά τα οπτικά αισθητήρια συναισθήματα συσχετίζονται συστηματικά με τον τρόπο που δοκιμάζουμε το κρασί”.

Είναι ένα συμπέρασμα που δεν προκαλεί έκπληξη στον Develyn Barker, ο οποίος εργάζεται ως συντονιστής πωλήσεων και μάρκετινγκ για ένα κατάστημα λιανικής Kelowna.

“Ορισμένα πράγματα μπορεί να έχουν μια αντιληπτή αξία”, δήλωσε ο Barker. “Αν κοιτάξετε τα γαλλικά κρασιά, μπορεί να έχουν μια εικόνα ενός πύργου στην ετικέτα που αυτόματα, υποσυνείδητα στον εγκέφαλό σας, θα σας κάνει να σκεφτείτε« Ω, αυτό είναι φανταχτερό ».

Ο Barker είπε ότι οι ετικέτες διαδραματίζουν κάποιο ρόλο όταν το κατάστημα αποφασίζει ποιο θα είναι το εμπόρευμά του.

Για τα οινοποιεία, η έρευνα σημαίνει ότι μπορεί να θελήσουν να εξετάσουν το μάρκετινγκ με πολλαπλές ετικέτες για να προσελκύσουν διαφορετικά τμήματα του πληθυσμού.

“Βλέπουμε ότι πολλά οινοποιεία έχουν πολλούς διαφορετικούς οίνους κάτω από το ίδιο brand και που κάνουν, είναι ακριβώς αυτό – προσπαθούν να προσελκύσουν περισσότερους ανθρώπους”, ανέφερε ο Esau.

Για τους καταναλωτές αλκοόλ, η συμβουλή του ερευνητή είναι να πίνουν αυτό που τους αρέσει. “Εάν είναι η ετικέτα είναι αυτή που σας κάνει να σας αρέσει αυτό το κρασί καλύτερα, τότε δεν μας πέφτει λόγος”, είπε.

krasiagr.com

Το Dexamenes Seaside Hotel είναι ο πρώτος εναλλακτικός χώρος, μια ιδιαίτερη πρόταση που δίνει νέα ζωή σε εγκαταλελειμένες δεξαμενές κρασιού του μεσοπολέμου πάνω στην αμμουδιά της Κουρούτας. 

Τα επόμενα χρόνια οι Dexamenes θα επεκταθούν με την προσθήκη περισσότερων ανακαινισμένων εγκαταστάσεων του ιστορικού οινοποιείου αξιοποιώντας με ιδιαίτερη προσοχή την αισθητική των παλιών στοιχείων που προυπάρχουν. Οι δεξαμενές του ιστορικού οινοποιείου είναι εκείνες που μετατράπηκαν σε σουίτες και όλο το εγχείρημα απέσπασε δικαίως το βραβείο της κατηγορίας, “Καλύτερο πραγματοποιημένο έργο νέας αρχιτεκτονικής σε υφιστάμενο κτήριο”, ανάμεσα σε πολλά άλλα κορυφαία αρχιτεκτονικά προτζεκ.

Εκεί ο επισκέπτης μπορεί να βιώσει μια εμπειρία ζωής: να κοιμηθεί σε μία δεξαμενή κρασιού ατενίζοντας το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας, το οποίο απλώνεται μπροστά του. 

Η Ευρώπη φαίνεται πως «αγαπά» πολύ το αλκοόλ, καθώς η κατανάλωση  ποτών συχνά αποτελεί μέρος πολιτιστικών εκδηλώσεων και εορτασμών. Η  λίστα , που ακολουθεί συγκεντρώνει τις χώρες που καταναλώνουν το περισσότερο αλκοόλ παγκοσμίως όπως παρουσιάστηκε στο World Population Review 2020 με στοιχεία που προήλθαν από το alcohol.org.

10. Γερμανία
Στη Γερμανία μόνο ένα μικρό ποσοστό του πληθυσμού απέχει από την κατανάλωση αλκοόλ. Ειδικά, η μπίρα αποτελεί μεγάλο μέρος του πολιτισμού της Γερμανίας. Η κατανάλωση αλκοόλ σε δημόσιους χώρους αλλά και κατά τη διάρκεια της ημέρας είναι συνήθεις πρακτικές στη χώρα.

9. Σλοβακία
H Σλοβακία είναι γνωστό ότι έχει κατοίκους ηλικίας έως 15 ετών που αντιμετωπίζουν θέματα αλκοολισμού. Πολλές πολιτιστικές παραδόσεις στη Σλοβακία επικεντρώνονται στο αλκοόλ.

8. Λουξεμβούργο
Το Λουξεμβούργο πουλάει το μεγαλύτερο κατά κεφαλή αλκοόλ στην Ευρώπη. Το κρασί είναι ένα δημοφιλές ποτό, όπως και η μπίρα σε πολλές από τις παμπ και τα εστιατόρια.

7. Ισλανδία
Το μεγαλύτερο μέρο της κατανάλωσης αλκοόλ στην Ισλανδία αποτελείται από αποσταγμένα ποτά όπως βότκα και craft μπίρα.

6. Ρωσία
Τα ζητήματα που σχετίζονται με το αλκοόλ είναι η κύρια αιτία θανάτου στη Ρωσία. Πολλοί περιορισμοί και κανονισμοί έχουν τεθεί σε εφαρμογή για να βοηθήσουν στην επίλυση αυτών των προβλημάτων.

5. Γαλλία
Η κατανάλωση αλκοόλ είναι μέρος του πολιτισμού της Γαλλίας. Το κρασί, μαζί με άλλα αλκοολούχα ποτά, καταναλώνονται συχνά ως μέρος του μεσημεριανού γεύματος και του δείπνου.

4. Τσεχία
Το μεγαλύτερο μέρος της ετήσιας κατανάλωσης αλκοόλ των 11,8 λίτρων αφορά την μπίρα. Η Τσεχία είναι περήφανη για την μπίρα της, αν και το κρασί και τα οινοπνευματώδη ποτά καταναλώνονται επίσης σε αφθονία. Η αγορά και η κατανάλωση αλκοόλ σε δημόσιους χώρους επιτρέπεται από την ηλικία των 18 ετών.

3. Γρενάδα
Η Γρενάδα βρίσκεται στην Καραϊβική Θάλασσα και σημειώνει κατανάλωση 11,9 λίτρων αλκοόλ ανά άτομο. Οπότε όχι μόνο βρίσκεται πολύ ψηλά στην κατάταξη της λίστας, αλλά έχει και τα υψηλότερα ποσοστά στην Αμερική.

2. Λιθουανία
Από το 1990 έχουν υπάρξει πολλά ζητήματα σχετικά με το αλκοόλ, οπότε δεν είναι περίεργο ότι η Λιθουανία είναι η δεύτερη υψηλότερη χώρα για στην κατανάλωση αλκοόλ.

1. Λευκορωσία
Οι πολίτες της Λευκορωσίας καταναλώνουν 14,4 λίτρα αλκοόλ ανά άτομο, ανά έτος. Αν και το Υπουργείο Υγείας της Λευκορωσίας αρνείται επισήμως αυτά τα ευρήματα, η κυβέρνηση θέσπισε κανονισμούς ώστε να περιορίσει τη διαθεσιμότητα του αλκοόλ.

Στον πίνακα θα βρείτε τα στοιχεία με την κατανάλωση αλκοόλ της κάθε χώρας ανά άτομο

Για άλλη μία φορά επιβεβαιώνεται ότι όταν όλα γίνονται όλα με μέτρο, όλα επιτρέπονται!

Σύμφωνα λοιπόν με τις τελευταίες μελέτες των δύο σημαντικότερων πανεπιστημίων των Ηνωμένων Πολιτειών,του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Washington και της Ιατρικής Σχολής του Harvard, έχει σημαντικά οφέλη η κατανάλωση μέτριας ποσότητας κρασιού, ειδικά τις βραδινές ώρες.

Η σημαντική περιεκτικότητα του κρασιού –κυρίως του κόκκινου– σε ρεσβερατρόλη, μια πολυφαινόλη που φημίζεται για τη θετική της επίδραση στο καρδιαγγειακό σύστημα, συνδέεται με την ευκολότερη απώλεια των περιττών κιλών. Συγκεκριμένα, η ρεσβερατρόλη βοηθά ώστε το «κακό» λευκό λίπος, το οποίο αποτελεί αποθήκη ενέργειας (θερμίδων) στο σώμα, να μετατρέπεται σε μπεζ λίπος, το οποίο μαζί με το καφέ λίπος θεωρούνται «καλά», καθώς προωθούν την καύση θερμίδων. Η διαπίστωση αυτή προέκυψε από την έρευνα του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον.

Η μελέτη του Harvard αφορούσε σε 20.000 γυναίκες και κάλυπτε διάστημα 13 ετών. Αναλύοντας τα στοιχεία όσον αφορά την κατανάλωση κρασιού, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι όσες γυναίκες έπιναν δύο ποτήρια κρασί την ημέρα ήταν 70% λιγότερο πιθανό να είναι υπέρβαρες.

Αξίζει να σημειωθεί ότι έχει αποδειχθεί επίσης ότι η ρεσβερατρόλη καταστέλλει το αίσθημα της πείνας, οπότε καλύτερα να πίνετε το κρασί από το απόγευμα και μετά, ώστε να αποφύγετε τις θερμιδοφόρες βραδινές επιδρομές στο ψυγείο!

Αν μάλιστα θέλετε να βάλετε την ρεσβερατρόλη στη διατροφή σας, χωρίς να πιείτε αλκοόλ, τότε φάτε φράουλες και blueberries.

πηγή ενημέρωσης: beautemagazine.gr

Η συγκομιδή σταφυλιών βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη στις διάφορες χώρες παραγωγής του νότιου ημισφαιρίου. Αν και οι ποιοτικές προοπτικές είναι μάλλον ευνοϊκές, οι όγκοι φαίνεται να έχουν επηρεαστεί από τις κλιματικές συνθήκες και ιδιαίτερα από την έλλειψη βροχοπτώσεων.

Η μόνη αξιοσημείωτη εξαίρεση είναι η Νότια Αφρική. Πράγματι, μετά από πολλά χρόνια ξηρασίας, οι κλιματικές συνθήκες επανεξισορροπήθηκαν το 2019-2020 και οι παραγωγοί ελπίζουν, αν όχι σε μεγάλη συγκομιδή, τουλάχιστον την επιστροφή σε πιο συμβατικούς όγκους. Σύμφωνα με τις πρώτες κατευθυντήριες γραμμές που εξέδωσε ο επαγγελματικός οργανισμός Vinpro, η παραγωγή το 2020 θα είναι υψηλότερη από εκείνη του 2019 (9,7 εκατομμύρια εκατόλιτρα), παραμένοντας όμως κάτω από το μακροπρόθεσμο μέσο όρο. “Η ανθοφορία και το σύνολο των καρπών ήταν βελτιωμένα σε σύγκριση με αυτό που είδαμε στην προηγούμενη σεζόν.

Το επαρκές νερό και η θερμότητα έχουν επιταχύνει την ανάπτυξη των αμπέλων και φαίνεται να εξασφαλίζεται η καλή συγκομιδή. Η ωρίμαση έγινε ταχύτερα αλλά ολοκληρωμένα”, εξήγησε ο επικεφαλής της υπηρεσίας συμβουλών κρασιού της Vinpro, Conrad Schutte. Η KWV, ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς κρασιών της Νότιας Αφρικής, έσπασε ακόμη και το ρεκόρ της για τον όγκο των σταφυλιών που εισέρχονται στο οινοποιείο σε μία ημέρα – 800 τόνους κόκκινων σταφυλιών – που τον κάνει να υποστηρίζει ότι “οι ποικιλίες σταφυλιών κόκκινα όπως οι shiraz, tannat, cabernet-sauvignon και mourvèdre εμφανίζουν ορατά όγκους πολύ υψηλότερους από τις προσδοκίες φέτος”.

Μειώσεις αναμένονται στη Νότια Αμερική

Το ίδιο δε συμβαίνει στη Χιλή, όπου οι υψηλές θερμοκρασίες το καλοκαίρι και η ξηρασία το χειμώνα δεν οδήγησαν μόνο σε πρώιμη συγκομιδή, αλλά και σε πιθανό μειούμενο όγκο. Έχει γίνει αισθητό το υδατικό stress ήταν έντονο και ορισμένοι παραγωγοί αναφέρουν σχετικά σημαντικές απώλειες καλλιεργειών.

Η ανοδική τάση των τιμών των σταφυλιών που δεν υπόκεινται σε συμβόλαια αγοράς φαίνεται να επιβεβαιώνουν αυτή την τάση. Από την άλλη πλευρά των Άνδεων, η Αργεντινή αντιμετωπίζει το ίδιο φαινόμενο. Σύμφωνα με τις προβλέψεις που δημοσιεύθηκαν στα μέσα Φεβρουαρίου από το Εθνικό Ινστιτούτο Αμπελοκαλλιέργειας (INV), η παραγωγή του 2020 θα είναι χαμηλότερη από ό, τι το 2019. Η κλίμακα που καθορίστηκε από την INV θέτει τη συγκομιδή μεταξύ 21,4 και 23,7 εκ. τόνους, έναντι 25,2 εκατομμυρίων το περασμένο έτος (18,54 Mhl, συμπεριλαμβανομένων, 5,5 Mhl των γλευκών).

Η πτώση των όγκων δεν είναι κατ ‘ανάγκην κακά νέα για την οινοβιομηχανία, διότι, σύμφωνα με το μεσίτη Ciatti, εξακολουθούν να υπάρχουν μεγάλα αποθέματα κόκκινων κρασιών από τις περιόδους 2018 και 2019, προκαλώντας προβλήματα χωρητικότητας αποθήκευσης. Σε μια προσπάθεια εξομάλυνσης των διακυμάνσεων των όγκων και συνεπώς των τιμών, η κυβέρνηση της επαρχίας Mendoza ανακοίνωσε τη δημιουργία μιας “τράπεζας κρασιού”, ενός αποθέματος που θα αποτρέψει την υπερπροσφορά όγκων στην αγορά.

Οι παραγωγοί που θα αποσύρουν από την αγορά κρασιά, θα αμείβονται και οι αποθηκευμένες ποσότητες θα καταστήσουν δυνατή την αντιμετώπιση ενδεχόμενων μεταγενέστερων μειώσεων της παραγωγής που συνδέονται με τις κλιματικές συνθήκες. Το μέτρο χαιρέτισαν με σκεπτικισμό ορισμένοι εκπρόσωποι παραγωγών που επισημαίνουν ασυνέπειες πολιτικής: «Η αναδιάρθρωση σε κόκκινες ποικιλίες σταφυλιών εξακολουθεί να ενθαρρύνεται και οι νέες φυτεύσεις επιτρέπονται πάντοτε», αναφέρει με απογοήτευση η Gabriela Lizana της APOEM.

Τέλος, στην Ωκεανία, οι επίσημες προβλέψεις δεν έχουν ακόμη δημοσιευθεί. Η συγκομιδή ξεκίνησε στα τέλη Ιανουαρίου στη Νέα Ζηλανδία και θα συνεχιστεί μέχρι τον Απρίλιο. Ο ζεστός καιρός χωρίς διακυμάνσεις έχουν μειώσει τη συχνότητα εμφάνισης των ασθενειών, προκαλώντας παράλληλα κάποια πίεση για νερό. Στην Αυστραλία, μετά από τις πυρκαγιές και μετά τις έντονες βροχές, οι αμπελοκαλλιεργητές πρέπει τώρα να αντιμετωπίσουν προβλήματα γεύσης λόγω καπνού. Ο αντίκτυπος αυτών δεν είναι επί του παρόντος γνωστός και θα καθορίσει, με τους κλιματολογικούς παράγοντες, τον τελικό όγκο της συγκομιδής.

Το έχουμε δει όλοι. Ο περιβόητος στροβιλισμός του κόκκινου κρασιού στο ποτήρι, το στροβιλιζόμενο υγρό βελούδο, το καλαίσθητο κύμα. Ίσως το έχετε επιχειρήσει κι εσείς, ή ίσως το έχετε απλά συνηθίσει. Όπως και να έχει, μπορείτε να θυμηθείτε μια εποχή στην οποία επιχειρήσατε αυτή τη θρυλική κίνηση, αλλά απέτυχε παταγωδώς και το κρασί χύθηκε πάνω στο τραπέζι ή πάνω στα ρούχα σας.

Γιατί όμως κάνουμε εντέλει αυτήν την κίνηση; Είναι απλώς να αναδείξουμε την ικανότητά μας να δημιουργούμε φυγόκεντρο δύναμη και να μοιάζουμε σνομπ οινόφιλοι; Βασικά, όχι.

Το στροβίλισμα του κρασιού δεν είναι απλώς cool. Υπάρχει στην πραγματικότητα πρακτικός λόγος για τον οποίο το κάνουμε αυτό. Το κρασί, όπως σερβίρεται απευθείας από τη φιάλη, είναι “κλειστό” στη μύτη και πρέπει να “ανοίξει”. Στροβιλίζοντας το κρασί απελευθερώνουμε αρώματα και νότες που δεν θα μπορούσαμε να ανιχνεύσουμε αλλιώς. Όταν το κρασί υποβληθεί σε φυγοκεντρική δύναμη στο ποτήρι, απελευθερώνονται αρώματα και το “μπουκέτο” του κρασιού αναπτύσσεται περισσότερο.

Το κρασί χρειάζεται λίγο αέρα για να αναπτύξει το αρωματικό του δυναμικό. Για να πειραματιστείτε και να διαπιστώσετε την διαφορά, δοκιμάστε να βάλετε λίγο κρασί στο ποτήρι και μετά να το μυρίσετε χωρίς αερισμό ή στροβιλισμό. Στη συνέχεια, στροβιλίστε διατηρώντας το χέρι σας στη βάση του γυαλιού και μετακινώντας τη βάση σε μια επιφάνεια με μια γρήγορη, κυκλική κίνηση. Κάντε το αυτό μία φορά για περίπου 5-10 δευτερόλεπτα και στη συνέχεια μυρίστε ξανά. Θα έχετε παρατηρήσει ότι τα αρώματα είναι πολύ πιο έντονα και τώρα θα πρέπει να μπορείτε να μυρίσετε το προφίλ γεύσης με μεγαλύτερη ευκολία. Επαναλάβετε τη δοκιμή μέχρι να αισθανθείτε ότι η μύτη σας έχει κατανοήσει όλα τα χαρακτηριστικά του αρώματος.

Ο άλλος λόγος για το στροβιλισμό του κρασιού δεν αφορά τον μέσο φίλο του κρασιού. Χρησιμοποιείται περισσότερο από τους λάτρεις του κρασιού και τους someliers.

Ο οίνος στροβιλίζεται για να μπορέσει ο ειδικός να δει τα πόδια! Τα “πόδια” αναφέρονται στο υπόλειμμα που αφήνεται στο ποτήρι αφού με τη φυγόκεντρο κίνηση το κρασί έχει αγγίξει κάθε επιφάνεια του ποτηριού. Όταν ησυχάσει ο στροβιλισμός επιστρέφει πίσω σε αρμονία. Οι ειδικοί παρατηρούν τα πόδια του κρασιού. Κινούνται αργά ή γρήγορα … είναι παχιά ή λεπτά; Τα πόδια, ή δάκρυα, του οίνου λένε δύο πράγματα:

1.Περιεκτικότητα σε οινόπνευμα: η αμπελοκαλλιέργεια μας λέει ότι όσο θερμότερο είναι το κλίμα, τόσο περισσότερο αλκοόλ μπορεί να υπάρχει στο κρασί λόγω των επιπέδων ωριμάνσεως των σταφυλιών και της περιεκτικότητας σε σάκχαρα. Τα κρασιά που είναι υψηλότερα σε αλκοόλ είναι πιο παχύρρευστα στην εμφάνιση.

2.Πόσο γεμάτο είναι το κρασί: Όσο πιο παχύρευστο εμφανίζεται το κρασί με το στροβιλισμό στο ποτήρι, τόσο πιο γεμάτο είναι το σώμα που θα αισθανθείτε στο στόμα. Το μεγαλύτερο μέρος της κρίσης για το τι κρασί είναι σε μια τυφλή δοκιμασία επιτυγχάνεται με τη μυρωδιά, και βλέποντας το κρασί, και λιγότερο με την πόση.

μέσω του krasiagr.com