Παρότι το αλκοόλ θεωρείται πως έχει καταθλιπτικές ιδιότητες, μια νέα μελέτη δείχνει πως όσοι το αποφεύγουν έχουν περισσότερες πιθανότητες να πάσχουν από άγχος και κατάθλιψη, σε σύγκριση με όσους πίνουν λίγο.

Η μελέτη διενεργήθηκε από Νορβηγούς και Βρετανούς ερευνητές σε 38.000 εθελοντές και δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Αddiction». Τα υψηλότερα ποσοστά άγχους και κατάθλιψης (17% και 16% αντιστοίχως) καταγράφτηκαν στους εθελοντές που δεν έπιναν αλκοόλ, ενώ τα χαμηλότερα σε όσους έπιναν δυο-τρία ποτά την εβδομάδα.

Γιατί συμβαίνει αυτό; Μια πιθανή εξήγηση δίνει ένα άλλο εύρημα της μελέτης: όσοι δεν έπιναν αλκοόλ, είπαν πως είχαν λιγότερες κοινωνικές επαφές σε σύγκριση με όσους έπιναν έστω λίγο. Άλλη πιθανή εξήγηση είναι πως για να αποφεύγει κάποιος (στη σύγχρονη εποχή και στη Δύση) εντελώς το αλκοόλ, ενδέχεται να αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα υγείας που καθιστά απαγορευτική την κατανάλωσή του.

Στη νέα μελέτη διαπιστώθηκε πως οι εθελοντές που δεν έπιναν, ανέφεραν κατά μέσο όρο πιο πολλά προβλήματα υγείας για τα οποία έπαιρναν φάρμακα, οπότε κατ΄ ανάγκην δεν έπιναν.

Ένα ποτηράκι κρασί την ημέρα μειώνει κατά τα δύο τρίτα τις τοξικές αντιδράσεις της ακτινοθεραπείας στο δέρμα των γυναικών με καρκίνο του μαστού, αναφέρουν Ιταλοί ερευνητές.
Οι δερματικές αντιδράσεις αποτελούν συνηθισμένη παρενέργεια της ακτινοθεραπείας στους ασθενείς με καρκίνο και, μολονότι υπάρχουν φάρμακα που μπορεί να προστατεύσουν από αυτές, συχνά έχουν κι αυτά τις δικές τους ανεπιθύμητες ενέργειες.

Στην πραγματικότητα, η Αμερικανική Εταιρεία Ακτινοθεραπευτικής Ογκολογίας (ASRO) αναφέρει πως ορισμένα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τον σκοπό αυτό ενδέχεται να προστατεύουν τα καρκινικά κύτταρα του μαστού.

Επιστήμονες από το Καθολικό Πανεπιστήμιο και το Εθνικό Ερευνητικό Συμβούλιο της Ιταλίας θέλησαν να διαπιστώσουν εάν οι φυσικές αντιοξειδωτικές ουσίες του κρασιού μπορούν να θωρακίσουν το δέρμα απέναντι στην ακτινοβολία.

Επιστράτευσαν 348 γυναίκες με καρκίνο του μαστού, οι οποίες χωρίσθηκαν σε τρεις ομάδες αναλόγως της δόσης ακτινοβολίας που δέχονταν.

Όπως διαπίστωσαν, όσες έπιναν ένα ποτηράκι κρασί την ημέρα που έκαναν θεραπεία είχαν μικρότερα ποσοστά υψηλής οξείας τοξικότητας σε σύγκριση με όσες δεν έπιναν: το ποσοστό υψηλής οξείας τοξικότητας ήταν 13,6% στην πρώτη ομάδα και 38,4% στην δεύτερη.

Η μελέτη έδειξε ακόμη πως η κατανάλωση του κρασιού δεν επηρέαζε την αποτελεσματικότητα της ακτινοθεραπείας, κατά τον δρα Βιντσέντζο Βαλεντίνι, ακτινοθεραπευτή στο Καθολικό Πανεπιστήμιο στη Ρώμη.

Τα ευρήματα αυτά πρέπει να επιβεβαιωθούν και από άλλες μελέτες για να θεωρηθούν οριστικά.

Δύο ποτηράκια κρασάκι την ημέρα τις πέτρες στη χολή κάνουν πέρα, σύμφωνα με τους ειδικούς του Πανεπιστημίου East Anglia.

Αν και ήταν γνωστό ότι η ήπια κατανάλωση αλκοόλ προστατεύει τη χολή από την δημιουργία λίθων, παρόλα αυτά οι επιστήμονες δεν γνώριζαν την ιδανική ποσότητα.

Οι βρετανοί επιστήμονες μελέτησαν αναλυτικά τις διατροφικές συνήθειες 25.639 ατόμων για περισσότερο από 10 χρόνια. Κατά την συγκεκριμένη περίοδο 267 εθελοντές ανέπτυξαν πέτρες στη χολή.

Σε γενικές γραμμές λοιπόν, διαπίστωσαν ότι όσοι έπιναν περίπου δύο μονάδες αλκοόλ την ημέρα είχαν κατά 30% λιγότερες πιθανότητες να αποκτήσουν πέτρες συγκριτικά με τους υπόλοιπους.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης, μια μονάδα αλκοόλ την εβδομάδα αντιστοιχούσε σε μείωση του κινδύνου κατά 3%.

Όσοι προτιμούν το άσπρο κρασί και μέχρι σήμερα ακούν μόνο για τις ωφέλειες του κόκκινου κρασιού στην υγεία, μπορούν να νιώσουν καλύτερα, καθώς μια νέα επιστημονική έρευνα, υπό τον μοριακό βιολόγο Ντίπακ Ντας της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου του Κονέκτικατ στις ΗΠΑ, υποστηρίζει ότι τελικά και το άσπρο κρασί κάνει σχεδόν εξίσου καλό στην καρδιά.Αρουραίοι που έπιναν άσπρο κρασί ως μέρος της διατροφής τους (περίπου ένα με δύο ποτήρια τη μέρα), υπέφεραν λιγότερη ζημιά στην καρδιά κατά τη διάρκεια της καρδιακής προσβολής σε σχέση με εκείνους που έπιναν μόνο νερό ή άλλο αλκοόλ. 


Τα οφέλη αυτά από το λευκό κρασί ήσαν παρόμοια με αυτά που εμφάνιζαν τα ζώα όταν έπιναν κόκκινο κρασί, το οποίο φημίζεται για την ουσία ρεσβερατρόλη, που βρίσκεται στη φλούδα του σταφυλιού, σύμφωνα με την ηλεκτρονική υπηρεσία New Scientist.Το άσπρο κρασί, που γίνεται από το χυμό του σταφυλιού αλλά όχι από τη φλούδα του, δεν περιέχει ρεσβερατρόλη, γεγονός που έδωσε την ονομασία “γαλλικό παράδοξο” στο γεγονός ότι, παρά τη δίαιτά τους με πολλά λιπαρά, οι Γάλλοι έχουν χαμηλά ποσοστά καρδιοπαθειών, χάρη στην κατανάλωση κόκκινου κρασιού.

Τώρα η νέα υποστηρίζει ότι ο χυμός του σταφυλιού μπορεί να έχει ανάλογα αποτελέσματα με τη φλούδα του. Μοριακά τεστ των κυττάρων της καρδιάς έδειξαν ότι το άσπρο κρασί προστατεύει τις “ενεργειακές γεννήτριες”, τα μιτοχόνδρια. Τα μιτοχόνδρια ,των αρουραίων που έπιναν κρασί, είτε κόκκινο, είτε άσπρο, ήταν σε καλύτερη κατάσταση από όσους δεν έπιναν κρασί. Όμως άλλα πειράματα, π.χ. σε σκύλους, έχουν δείξει οφέλη για την καρδιά των ζώων από το κόκκινο κρασί αλλά όχι από το άσπρο.

Ο Ντας επιμένει ότι οι μελλοντικές έρευνες θα τον δικαιώσουν και δήλωσε: “Με ασφάλεια μπορούμε να πούμε ότι ένα με δύο ποτήρια λευκό κρασί τη μέρα έχουν το ίδιο αποτέλεσμα με το κόκκινο κρασί”.

Νέα Υόρκη: Μια νέα μελέτη από το Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης δείχνει ότι οι γυναίκες που πίνουν μετριοπαθείς ποσότητες κρασιού μπορεί να έχουν λιγότερη φλεγμονή στα αιμοφόρα αγγεία, σύμφωνα με σχετικό δημοσίευμα του επιστημονικού εντύπου American Journal of Clinical Nutrition.

Οι Ισπανοί ερευνητές διαπίστωσαν ότι μετά από τέσσερις εβδομάδες κατανάλωσης δύο ποτηριών κρασιού την ημέρα, οι γυναίκες είχαν χαμηλότερα επίπεδα συγκεκριμένων φλεγμονωδών ουσιών στο αίμα τους.

Αναρίθμητες μελέτες έχουν διαπιστώσει ότι οι λάτρεις του κρασιού τείνουν να έχουν χαμηλότερα ποσοστά καρδιακής νόσου από τους απέχοντες από τα οινοπνευματώδη. Οι έρευνες δείχνουν επίσης ότι τα υψηλότερα επίπεδα της HDL (καλής) χοληστερόλης μπορεί να είναι ο λόγος, αν και δεν εξηγεί πλήρως το όφελος.

Ο Δρ Εμίλιο Σακανελλα εξηγεί ότι η αποσαφήνιση του τρόπου που το κρασί προστατεύει την καρδιά είναι σημαντική ώστε να αποδειχθεί ότι η σχέση μεταξύ κρασιού και καρδιακής υγείας, είναι άμεση. Οι έρευνες που διαπιστώνουν ότι οι πότες κρασιού έχουν καλύτερη καρδιακή υγεία δεν αποδεικνύουν όμως ότι το κρασί είναι υπεύθυνο.

Οι λάτρεις του οίνου για παράδειγμα έχουν γενικότερα καλύτερη διατροφή, υψηλότερα επίπεδα σωματικής άσκησης ή άλλες υγιεινές συνήθειες. Στην ισπανική μελέτη το βάρος δόθηκε στις πιθανές επιδράσεις του κρασιού στην φλεγμονή. Η φλεγμονή είναι μέρος της αντίδρασης του σώματος στην βλάβη. Πιστεύεται ότι η χρόνια χαμηλού επιπέδου φλεγμονή ως αντίδραση σε στρεσσογόνους όπως το κάπνισμα, η υψηλή χοληστερόλη και η παχυσαρκία, συντελεί στην οικοδόμηση των πλακών στο εσωτερικό τοίχωμα των αρτηριών.

Η φλεγμονή μπορεί επίσης να κάνει τις πλάκες πιθανότερο να διαρραγούν και να δημιουργηθεί θρόμβος που στη συνέχεια μπορεί να προκαλέσει έμφραγμα. Ο Δρ Σακανελλα επιστράτευσε 35 υγιείς γυναίκες που έπιναν τακτικά ποσότητες κρασιού. Κάθε γυναίκα πέρασε τέσσερις εβδομάδες με υγιεινή διατροφή, αλλά χωρίς κρασί, και μετά ακολούθησε για τέσσερις εβδομάδες με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί με το γεύμα και το δείπνο.

Το ίδιο διατροφικό πρότυπο ακολουθήθηκε και με το λευκό κρασί. Συνολικά, τα επίπεδα της HDL χοληστερόλης ανέβηκαν μετά από τέσσερις εβδομάδες κατανάλωσης κρασιού, ενώ τα επίπεδα της C-αντιδρώσας πρωτεΐνης έφθιναν. Το κόκκινο κρασί είχε πιο προφανή επίδραση από το λευκό.

Το μεγαλύτερο όφελος από το κόκκινο κρασί μπορεί να σχετίζεται με την υψηλότερη συγκέντρωση του σε πολυφαινόλες. Οι πολυφαινόλες είναι φυτικά συστατικά που δρουν ως αντιοξειδωτικά και συντελούν στη μείωση της φλεγμονής.

Σύμφωνα με έρευνα Αμερικανών ερευνητών, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature, στο κόκκινο κρασί υπάρχει μία ουσία που επιμηκύνει τη ζωή μονοκύτταρων μυκήτων έως και κατά 80%.

Το μόριο, που ανήκει στην κατηγορία των πολυφαινολών, είναι πιθανόν να έχει παρόμοια δράση στον άνθρωπο και να χρησιμοποιηθεί στο μέλλον για την επιβράδυνση των βλαβών που σχετίζονται με το γήρας.

Όπως αναφέρει η ηλεκτρονική σελίδα του περιοδικού New Scientist, η ρεσβερατόλη, όπως ονομάζεται η ουσία, όπως και ο θερμοδικός περιορισμός, ενεργοποιεί ένα γονίδιο που ονομάζεται SIR2 και πιθανώς παρατείνει τη ζωή σταθεροποιώντας το DNA και κάνοντάς το πιο ανθεκτικό σε βλάβες. Πάντως, η ουσία δεν φαίνεται να έχει αντιοξειδωτική δράση.

Σύμφωνα με τον Ντέιβιντ Σινκλερ, επικεφαλής των ερευνητών στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ, με τη νέα αυτή έρευνα πιθανόν να δίνεται εξήγηση στο γιατί η μέτρια κατανάλωση κόκκινου κρασιού προστατεύει από τις καρδιοπάθειες και γιατί η ρεσβερατόλη μειώνει τη συχνότητα εμφάνισης καρκίνου στα ποντίκια.

Η ερευνητική ομάδα εντόπισε δεκαεφτά ακόμη ουσίες της ίδιας κατηγορίας που έχουν παρόμοια δράση, οι οποίες παράγονται από τα φυτά ως αντίδραση σε έκθεση σε αντίξοες συνθήκες όπως η ξηρασία.

Ο Σινκλέρ παρατήρησε ότι το κρασί που παράγεται σε περιοχές με αντίξοες συνθήκες, όπως η Ισπανία, η Χιλή, η Αργεντινή και η Αυστραλία, περιέχει ρεσβερατόλη σε μεγαλύτερες συγκεντρώσεις από ό,τι το κρασί από άλλες περιοχές.


Η κατανάλωση οινοπνευματωδών και η σύνδεσή της με την υγεία αποτελούν ένα από τα πιο «δημοφιλή» θέματα της ιατρικής έρευνας. Ένα απλό σερφάρισμα σε μια μηχανή αναζήτησης στο Διαδίκτυο δίνει δεκάδες εκατομμύρια αποτελέσματα για αυτή τη συσχέτιση. Στον πίνακα που ακολουθεί σας παραθέτουμε ένα μόνο απάνθισμα από τον τεράστιο όγκο των (αντικρουόμενων πολλές φορές) ερευνητικών στοιχείων σχετικά με τα πιθανά οφέλη και τους κινδύνους από την κατανάλωση αλκοόλ.

Οφέλη

ΚΑΡΔΙΑΓΓΕΙΑΚΑ
Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι η μέτρια κατανάλωση αλκοόλ προστατεύει την καρδιά- τόσο την ανδρική όσο και τη γυναικεία- από τη στεφανιαία νόσο, που αποτελεί κύρια αιτία θανάτου σε παγκόσμιο επίπεδο. Επιστημονικά στοιχεία έχουν δείξει επίσης οφέλη από τη μέτρια κατανάλωση αλκοόλ ακόμη και σε άτομα που εμφανίζουν ήδη παράγοντες κινδύνου για καρδιακά και εγκεφαλικά επεισόδια, όπως είναι η υψηλή αρτηριακή πίεση. Περισσότερες από 100 μεγάλες μελέτες μαρτυρούν ότι η μέτρια κατανάλωση αλκοόλ μειώνει τον κίνδυνο καρδιακού επεισοδίου, ισχαιμικού εγκεφαλικού επεισοδίου, περιφερικής αγγειοπάθειας, αιφνιδίου καρδιακού θανάτου και θανάτου απ΄ όλα τα καρδιαγγειακά αίτια (η μείωση των κινδύνων αυτών κυμαίνεται από 25% ως 70% ανάλογα με τη μελέτη). Μέχρι στιγμής δεν έχει αποσαφηνιστεί αν τα οφέλη για την καρδιά αφορούν μόνο το κρασί λόγω των αντιοξειδωτικών ουσιών τις οποίες περιέχει ή την ίδια την αιθανόλη που περιέχεται σε όλα τα αλκοολούχα ποτά.

ΑΛΤΣΧΑΪΜΕΡ
Μελέτη που δημοσιεύθηκε πέρυσι στο επιστημονικό έντυπο «Νeurology» έδειξε ότι τα άτομα που καταναλώνουν μέτριες ποσότητες αλκοόλ εμφανίζουν μικρότερο κίνδυνο εμφάνισης ανοιών, συμπεριλαμβανομένης της νόσου Αλτσχάιμερ, σε σύγκριση με όσα δεν καταναλώνουν καθόλου αλκοόλ. Δεδομένου ότι το αλκοόλ και δη το κρασί προστατεύει το καρδιαγγειακό σύστημα, πιστεύεται ότι δρα θετικά και στα αγγεία του εγκεφάλου. Ωστόσο όλα αυτά ισχύουν μόνο αν τηρείται το μέτρο στην κατανάλωση. Και αυτό διότι η μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ μπορεί αντιθέτως να μειώσει τον όγκο του εγκεφάλου, και μάλιστα τα μεγαλύτερα «θύματα» είναι οι γυναίκες σε σύγκριση με τους άνδρες.

ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ
Μελέτη ειδικών του Κέντρου Έρευνας Fred Ηutchinson για τον Καρκίνο έδειξε ότι η μέτρια κατανάλωση αλκοόλ μειώνει την πιθανότητα εμφάνισης καλοήθους υπερπλασίας του προστάτη. Πώς συμβαίνει αυτό; Το αλκοόλ φαίνεται ότι επιδρά στην παραγωγή και στον μεταβολισμό της τεστοστερόνης, μειώνοντας τις κυκλοφορούσες ορμόνες που επηρεάζουν τον προστάτη. Δύο ποτηράκια αλκοόλ την ημέρα φάνηκε να μειώνουν τον κίνδυνο υπερπλασίας του προστάτη κατά 38%.

ΠΕΤΡΑ ΣΤΗ ΧΟΛΗ
Στις μεγάλες αμερικανικές μελέτες Νurse΄s Ηealth Study και Ηealth Ρrofessionals Follow-up Study, που θεωρούνται ορόσημα στον τομέα της μακροπρόθεσμης παρακολούθησης της υγείας ανδρών και γυναικών, φάνηκε ότι τα άτομα που έκαναν μέτρια κατανάλωση αλκοόλ είχαν μικρότερο κίνδυνο εμφάνισης πέτρας στη χολή (κατά 50%) αλλά και διαβήτη τύπου 2. Το μέτρο στην κατανάλωση φαίνεται να αποτελεί πάντως το «κλειδί» για θετική επίδραση στον οργανισμό, καθώς μεταανάλυση 15 διαφορετικών μελετών δεν έδειξε κανένα όφελος σε άτομα που κατανάλωναν περισσότερα από τέσσερα ποτά ημερησίως.

ΗΠΑΡ
Μελέτες σε ζώα έχουν δείξει ότι η μέτρια κατανάλωση αλκοόλ μπορεί να κάνει καλό στο ήπαρ, επιταχύνοντας την ανάρρωση κατεστραμμένων ηπατικών κυττάρων. 4ΣΤΥΣΗ
Μελέτη που διεξήχθη σε 1.500 άνδρες στην Αυστραλία έδειξε ότι σε όσους έκαναν μέτρια κατανάλωση αλκοόλ εμφανίστηκαν 30% χαμηλότερα ποσοστά στυτικής δυσλειτουργίας σε σύγκριση με εκείνους που δεν έπιναν καθόλου. Πιστεύεται ότι το αλκοόλ με μέτρο βοηθά στην καλύτερη αιμάτωση των αγγείων του πέους. Η μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ ωστόσο είχε το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα.

Κίνδυνοι

ΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑ
Η μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ από νεαρές γυναίκες μπορεί να έχει δυσάρεστες συνέπειες για το αναπαραγωγικό σύστημα, όπως διαταραχές του εμμηνορροϊκού κύκλου, σεξουαλική δυσλειτουργία και πιθανές αποβολές κατά την κύηση, σύμφωνα με μελέτη ειδικών από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον και του Πανεπιστημίου της Βόρειας Ντακότας. Άλλες μελέτες έχουν δείξει επίσης ότι το αλκοόλ στην εγκυμοσύνη συνδέεται με σοβαρά προβλήματα γενετικών ανωμαλιών, αλλά και προβλημάτων σωματικής και νοητικής ανάπτυξης στο παιδί που θα έλθει στον κόσμο.

ΡΙΝΙΤΙΔΑ
Μελέτη δανών ειδικών που περιελάμβανε 5.870 γυναίκες έδειξε ότι όσες εξ αυτών κατανάλωναν περισσότερα από δύο ποτήρια αλκοόλ ημερησίως εμφάνιζαν αυξημένο κατά 78% κίνδυνο για χρόνια αλλεργική ρινίτιδα σε σύγκριση με όσες κατανάλωναν λιγότερο από ένα ποτό την εβδομάδα. Αν και ο ακριβής μηχανισμός που κρύβεται πίσω από αυτή τη σύνδεση δεν είναι ακόμη γνωστός, οι ερευνητές σημειώνουν ότι το αλκοόλ προκαλεί έντονη απόκριση του ανοσοποιητικού συστήματος, η οποία πιθανώς οδηγεί στην αλλεργική ρινίτιδα.

ΗΠΑΤΙΤΙΔΑ – ΚΙΡΡΩΣΗ
Η μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ συνδέεται με φλεγμονή του ήπατος (αλκοολική ηπατίτιδα) αλλά και με κίρρωση (εμφάνιση ουλώδους ιστού στο ήπαρ, η οποία είναι εν δυνάμει θανατηφόρος κατάσταση).

ΚΑΡΚΙΝΟΣ
Ως σήμερα η μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ είχε συνδεθεί με πρόκληση διαφορετικών μορφών καρκίνου, όπως του στόματος, του φάρυγγα, του λάρυγγα, του οισοφάγου, του μαστού, του παχέος εντέρου και του ορθού, αλλά και του ήπατος. Τώρα τα νέα στοιχεία δείχνουν επίσης σύνδεση με κάποιες μορφές καρκίνου ακόμη και με πιο ήπια κατανάλωση, κάτι που πρέπει να διερευνηθεί περαιτέρω. 8 ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ
Ακόμη όμως και η μέτρια κατανάλωση αλκοόλ έχει επιπτώσεις, όπως πρόκληση διαταραχών του ύπνου, μείωση των αντανακλαστικών, αλλά και επικίνδυνες αλληλεπιδράσεις με φάρμακα όπως τα αντικαταθλιπτικά, ορισμένα παυσίπονα και ηρεμιστικά.

ΚΑΤΑΓΜΑΤΑ
Η μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ έχει φανεί ότι αυξάνει τον κίνδυνο καταγμάτων, καθώς συνδέεται με αυξημένες πιθανότητες οστεοπόρωσης. Το τοπίο παραμένει θολό σχετικά με την επίδραση της μέτριας κατανάλωσης αλκοόλ στην οστεοπόρωση.

ΤΡΟΧΑΙΑ
Η μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ θεωρείται μια από τις κύριες αιτίες θανάτων που θα μπορούσαν να προληφθούν. Σε πολλές χώρες όπως οι ΗΠΑ το πολύ αλκοόλ κρύβεται πίσω από περίπου τα μισά αυτοκινητικά δυστυχήματα.

ΣΧΕΣΕΙΣ
Το πολύ αλκοόλ μπορεί να συμβάλλει στην κατάθλιψη και στη βία, καταστρέφοντας σχέσεις και οικογένειες.

Η κατανάλωση κόκκινου κρασιού μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου των πνευμόνων στους άνδρες, και ειδικά στους καπνιστές, σύμφωνα με νέα έρευνα που δημοσιεύεται στο περιοδικό της Αμερικανικής Ένωσης Ερευνών για τον Καρκίνο.

Σύμφωνα με την έρευνα, ένα αντιοξειδωτικό συστατικό του κρασιού, η ρεσβερατρόλη, προστατεύει κατά του καρκίνου.

Οι ερευνητές μελέτησαν την επίδραση του κόκκινου κρασιού του άσπρου κρασιού, της μπύρας και των άλλων αλκοολούχων ποτών στον καρκίνο του πνεύμονα, σε δείγμα χιλιάδων ατόμων στην Καλιφόρνια και διαπίστωσαν ότι, κατά μέσο όρο, η κατανάλωση ενός ποτηριού κόκκινου κρασιού το μήνα μειώνει κατά 2% τον κίνδυνο του καρκίνου των πνευμόνων.

Όμως η πιο θεαματική μείωση του κινδύνου -κατά 60%- αφορά στους καπνιστές που πίνουν ένα έως δύο ποτήρια κόκκινου κρασιού τη μέρα.

Οι ερευνητές φρόντισαν πάντως να διευκρινίσουν ότι ο καλύτερος τρόπος να μειωθεί ο κίνδυνος για καρκίνο των πνευμόνων είναι το κόψιμο του τσιγάρου και υπογράμμισαν ότι ακόμα και οι άνδρες που πίνουν ένα έως δύο ποτήρια κόκκινο κρασί τη μέρα, εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν υψηλότερο κίνδυνο από τους μη καπνιστές.

Παράλληλα τόνισαν ότι τα πορίσματά τους δεν δικαιολογούν μεγάλη κατανάλωση κρασιού.

Ένα ποτήρι κρασί την ημέρα μειώνει την εμφάνιση των τοξικών δερματικών αντιδράσεων σε γυναίκες με καρκίνο του μαστού που υποβάλλονται σε ακτινοθεραπεία. Οι δερματικές αντιδράσεις είναι η πιο συνηθισμένη παρενέργεια της ακτινοθεραπείας που χορηγείται σε καρκινοπαθείς και ενώ υπάρχουν φάρμακα για την πρόληψή τους δεν πρέπει να δίνονται γιατί έχουν και αυτά παρενέργειες. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα φαίνεται πως προστατεύουν την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων. Μετά την πρόσφατη διαπίστωση ότι τα φάρμακα που μειώνουν τις παρενέργειες από την ακτινοθεραπεία μπορούν να κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό στις ασθενείς, Ιταλοί ερευνητές στράφηκαν στα φυσικά αντιοξειδωτικά του κόκκινου κρασιού και αναρωτήθηκαν αν μπορούν να αναστείλουν τις παρενέργειες της ακτινοθεραπείας.

Το κρασί μειώνει τις παρενέργειες της θεραπείας για τον καρκίνο του μαστού

Σε μελέτη που έγινε από το Catholic University της Ρώμης και το National Research Institute της Ιταλίας σε 348 γυναίκες με καρκίνο του μαστού οι επιστήμονες βρήκαν πως οι ασθενείς που έπιναν κρασί τις ημέρες της ακτινοθεραπείας τους είχαν ηπιότερες τοξικές δερματικές αντιδράσεις από εκείνες που δεν έπιναν. Συγκεκριμένα, οι γυναίκες που έπιναν ένα ποτήρι κρασί την ημέρα κατά την διάρκεια της ακτινοθεραπείας είχαν 13,6 % συχνότητα εμφάνισης τοξικών αντιδράσεων στο δέρμα, ενώ για εκείνες που δεν έπιναν κρασί το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 38,4%. «Αν το κρασί μειώνει την δερματική τοξική αντίδραση από την ακτινοθεραπεία χωρίς να εμποδίζει την φαρμακευτική αγωγή, τότε μεγιστοποιεί τα θεραπευτικά οφέλη χωρίς να αυξάνει τον κίνδυνο για άλλες παρενέργειες στις ασθενείς με καρκίνο του μαστού» επισημαίνει ο δρ. Vincenzo Valentini, ογκολόγος-ακτινολόγος στο Catholic University της Ρώμης.

Πηγή Yahoo News


Με τον όρο «Ασθένειες του οίνου » ονομάζουμε διάφορες προσβολές του κρασιού από παθογόνους μικροορ γανισμούς από τους οποίους άλλοι είναι αερόβιοι και άλλοι αναερόβιοι. Στους αερόβιους οφείλονται η άνθηση και το ξίνισμα ενώ στους αναε ρόβιους η εκτροπή, η πίκρανση, η πάχυνση και η γαλακτική – μαννιτική ζύμωση.

1. Άνθηση:
Οφείλεται στις ζύμες candida, pichia, brettanomycer. Με την επίδραση του αέρα(αερόβιοι μικροοργανισμοί) σχηματίζεται από τους μύκητες στην επιφάνεια του κρασιού ένα λευκό ή υποκίτρινο στρώμα, το οποίο ονομάζεται άνθος του κρασιού και η ασθένεια άνθηση. Επικίνδυνα για την προσβολή αυτή είναι τα κρασιά που είναι φτωχά σε αλκοόλη.


Όσο πιο πλούσια είναι τα κρασιά σε αζωτούχες ουσίες, τόσο ευκολότερα αναπτύσσεται η άνθηση, γιατί οι μύκητες βρίσκουν θρεπτι κές ύλες για την ανάπτυξη τους. Έτσι, πολλαπλασιάζονται πιο γρήγορα στα νέα κρασιά απ’ ό,τι στα παλιά, τα οποία περιέχουν μικρές ποσότητες αζωτούχων υλών.
Στην αρχή προσβάλλεται η αλκοόλη η οποία οξειδώνεται και μετατρέπεται σε διο ξείδιο του άνθρακα και νερό. Παράλληλα όμως προσβάλλονται και τα οξέα και οι εκχυλισματικές ύλες του κρασιού.

Έτσι, το κρασί χάνει τη γευστική ισορροπία του λόγω απώλειας της αλκοόλης, των οξέων και του εκχυλίσματος. Εάν προχωρήσει η προσβολή της άνθησης, εμφανίζεται γρήγορα η ασθένεια του ξινίσματος.


Όταν το ρΗ είναι 3 – 3,2 πολύ δύσκολα ανα πτύσσεται η ασθένεια.
Προλαμβάνεται με απογέμισμα των οινοδοχείων και με 30 mgr/lit σε ελεύθερο θειώδη ανυδρίτη.
Θεραπεύεται με παστερίωση στους 65°C, όταν η ασθένεια δεν έχει προχωρήσει αρκετά και δεν έχουν αλλοιωθεί τα ουσιώδη συστατικά του κρασιού.

2. Ξίνισμα:
Τα οξικά βακτήρια με τη βοήθεια του οξυγόνου του αέρα επιδρούν στην αιθυλική αλκοόλη, την οποία μετατρέπουν σε οξικό οξύ. Τα οξικά βακτήρια προσβάλλουν πιο εύκολα τα κρασιά που είναι φτωχά σε αλκοόλη (κρασιά με αλκοολικό βαθμό πάνω από 15° vol δεν προσβάλλονται καθόλου), ξηρό εκχύλισμα, χρωστικές, τανίνες και τρυγικό οξύ. Η παρουσία ζαχάρων ευνοεί την ανάπτυξη τους. Περισσότερο ευαίσθητα είναι τα ερυθρά κρασιά.
Με την δράση των οξικών βακτη ρίων πάνω στην αιθυλική αλκοόλη έχουμε αύξηση της πτητικής οξύτητας και μείω ση του αλκοολικού βαθμού. Εάν η ασθένεια δεν αντιμετωπισθεί έγκαιρα τότε η ζημιά είναι ανεπανόρθωτη και το κρασί γίνεται ξύδι.



3. Εκτροπή
Η ασθένεια εμφανίζεται σε κρασιά που προέρχονται από άρρωστα σταφύλια ή σε κρασιά που δεν έγινε γρήγορα ο διαχωρισμός τους από τις οινολάσπες. Εκτροπή είναι η γαλακτική ζύμωση του τρυγικού οξέος από τα γαλακτικά βακτήρια. Αναπτύσσεται, όταν το ρΗ >3,5. Ευνοείται από τη μεγάλη διάρκεια της ζύμωσης.
Η ασθένεια εμφανίζεται σε όλα τα κρασιά, νέα και παλαιά, κυρίως στις θερμές χώρες κατά τους θερινούς μήνες. Το κρασί παρουσιάζει θολή όψη, ανούσια γεύση, είναι σκληρό, με χαρακτηριστική οσμή οξικού αιθυλεστέρα.
Η χρωστική ουσία του κρασιού διασπάται και στον πυθμένα των οινοδοχείων σχηματίζεται θρομβώδης υποστάθμη. Πολλές φορές η δημιουργία διοξειδίου του άνθρακα είναι υπερβολική. Το άρωμα του κρασιού είναι δυσάρεστο, λόγω του σχηματισμού ακεταμιδίου. Η παραγωγή του διοξειδίου του άνθρακα πολλές φορές αποδίδεται σε επανεκκίνηση της αλκοολικής ζύμωσης και δε γίνεται πρόληψη ή θεραπεία της ασθένειας.
Είναι απαραίτητη η εξέταση του κρασιού στο μικροσκόπιο, για να εξακριβωθεί εάν η ζύμωση οφείλεται σε ζυμομύκητες της αλκοολικής ζύμωσης, στη μηλογαλακτική ζύμωση ή σε βακτήρια της εκτροπής.
Από τη δράση των βακτηρίων της εκτροπής διασπάται το τρυγικό οξύ, σχηματίζεται προπιονικό οξύ, οξικό οξύ και διοξείδιο του άνθρακα. Συγχρόνως μειώνεται το ξηρό εκχύλισμα λόγω της διάσπασης της γλυκερίνης.
Παρατηρούμε μεγάλη αύξηση της ενεργής οξύτητας μέχρι 3,8-3,9 και ελάττωση της ολικής οξύτητας, μεγάλη αύξηση της πτητικής οξύ τητας και αλλαγή του χρώματος του κρασιού στον ατμοσφαιρικό αέρα προς το μαύρο.
Εάν αντιληφθούμε την ασθένεια της εκτροπής, θειώνουμε, παστε ριώνουμε στους 65°C και αναπληρώνουμε σε τρυγικό οξύ. Η εκτροπή ανακόπτεται, αλλά οι οργανοληπτικοί χαρακτήρες του κρασιού δεν επανέρχονται.

4. Πίκρανση:
Πίκρανση είναι η γαλακτική ζύμωση της γλυκερίνης από τα γαλακτικά βακτήρια. Τα προϊόντα της ζύμωσης είναι το γαλακτικό οξύ, το οξικό οξύ και η ακρολεΐνη. Η τελευταία ενώνεται στο κρασί με τις τανίνες και τις άλλες φαινολικές ουσίες και δίνει πικρή γεύση. Γι’ αυτό εμφα νίζεται περισσότερο στα ερυθρά κρασιά που είναι πλούσια σε τανίνες και φαινολικά συστατικά. Ο μηχανισμός της γαλακτικής ζύμωσης της γλυκερίνης δεν είναι απόλυτα γνωστός,
Έχουμε αποσύνθεση της γλυκερίνης από διάφορους μικοοργανι-σμούς. Το κρασί θολώνει, το χρώμα αλλάζει προς το μαύρο, εμφανίζεται ίζημα, η γεύση γίνεται άνοστη και υπόγλυκη, η μυρωδιά άσχημη και χαρακτηριστική.
Παρουσιάζεται κυρίως στα παλαιά ερυθρά κρασιά. Η ασθένεια θερα­πεύεται στα πρώτα στάδια, με παστερίωση στους 65°C, κολλάρισμα και προσθήκη ενεργού άνθρακα για απομάκρυνση της μυρωδιάς και της πίκρας. Εάν η ασθένεια προχωρήσει, το κρασί αχρηστεύεται.

5. Πάχυνση:
Η ασθένεια εμφανίζεται κυρίως στα λευκά κρασιά που έγιναν από σάπια σταφύλια και είναι φτωχά σε αλκοόλη. Το κρασί θολώνει, αλλάζει γεύση και, όταν το ρίχνουμε στο ποτήρι, χύνεται σαν παχύρρευστο λάδι.
Παρατηρούμε υπολειμματικά σάκχαρα και άνοστη γεύση. Η ασθέ νεια αφήνει στη γεύση γλοιώδες επίχρισμα. Το άρωμα του κρασιού δεν παρουσιάζει αλλοίωση.
Για την πρόληψη της ασθένειας της πάχυνσης λαμβάνονται τα εξής μέτρα: Αλκοολική ζύμωση γρήγορη και ολοκληρωτική, χωρίς υπολειμ ματικά σάκχαρα. Το παραγόμενο κρασί πρέπει να έχει κανονική τανίνη, να γίνουν οι απαραίτητες μεταγγίσεις και αποτελεσματική διαύγαση του αποζυμωμένου κρασιού.
Η ασθένεια θεραπεύεται με θειώδη ανυδρίτη 6-8 gr/100lit, αερισμό, προσθήκη τανίνης 20-25 gr/100lit και διαχωρισμό της οινολάσπης. Εφό σον υπάρχουν ακόμη αζύμωτα σάκχαρα στο κρασί, προχωρούμε μέχρι τέλος τη ζύμωση, μεταγγίζουμε και διαυγάζουμε.

6. Γαλακτική-Μαννιτική Ζύμωση:
Η γαλακτική και μαννιτική ζύμωση είναι οι δύο μορφές της ίδιας ασθένειας, η οποία παρουσιάζεται σε κρασιά με μικρή οξύτητα, που τα σάκχαρα δεν έχουν ζυμωθεί ολοκληρωτικά.
Εμφανίζεται κατά τη διάρκεια της αλκοολικής ζύμωσης ή μετά απ’ αυτήν και όταν η θερμοκρασία της ζύμωσης φθάσει τους 35°C.
Πρόκειται για τη ζύμωση των σακχάρων από τα γαλακτικά βακτήρια, τα οποία σε κατάλληλες συνθήκες προσβάλλουν τα δύο σάκχαρα, τη γλυκόζη και τη φρουκτόζη. Με τη διάσπαση τους, σχηματίζουν γαλα κτικό και οξικό οξύ (γαλακτική ζύμωση) και μαννίτη (μαννιτική ζύμωση). Ο μαννίτης παράγεται μόνο από τη φρουκτόζη, διότι η γλυκόζη δίνει γαλακτικό οξύ και όχι μαννίτη.
Το κρασί γίνεται θολό, με γλυκόξινη γεύση, δυσάρεστη οσμή και παρατηρείται αύξηση της ολικής και της πτητικής οξύτητας.
Μπορούμε να προφυλάξουμε εύκολα τα κρασιά από την ασθένεια. Πρέπει να έχουν υψηλή οξύτητα, γρήγορη και ολοκληρωτική ζύμωση των σακχάρων, έγκαιρη προσθήκη θειώδη ανυδρίτη κατά την οινοποίηση, κατάλ­ληλη θερμοκρασία και αποφυγή διακοπής της αλκοολικής ζύμωσης.Εφόσον τελειώσει η ζύμωση, ακολουθεί προσεκτική διαύγαση και αποστειρωτικό φιλτράρισμα. Θεραπεύεται με θείωση, για άμεση ανα στολή της δράσης των βακτηρίων, τα οποία είναι ευαίσθητα, αποζύμωση των σακχάρων και παστερίωση στους 65°C